Herkes tüm gün yan gelip yatarak film izliyorum sanıyor, halbuki ben sadece karşısında film açık olan ve aslında kırk çeşit şey düşünmekten, yatar halde felç geçirmiş bir adamım, hepsi bu.Sanırım hayatıma hatırı sayılır boyutta bir yenilik getirememek uzun zamandır doldurmuş beni, içten içe sinirliyim her şeye, fazla bağırıp çağırır oldum farkındayım, hatta gözümün kararmasından korkar oldum ne yalan

Şimdi ben bir yokluğun göğsündeyimVe geri geri düşmekteyim, ne acıDoğrusu bunun için kalkıp bir şey yapmasam daBana muhtaç ölsünler isterdimGerçekten kötü mü bu emin değilimBir sabah kalkıp acımasız biri olmadım benAma çoğu insan bir sabah başka biri oldu, bilhassa bana karşıSorarım sana ulan, bana kim acıdı? kim gözünü kırptı daBen asla yapmayacak olup istediğim kötü şeylerden utanacağımİt gibi

Dostunu da seçemiyor insan ne acı, yani seçim yapmış halim bu olmasa gerek. Keşke her biri yerine sırtımda cesetler taşısaydım, o cesetlerle onca yıl konuşup dertleşseydim, o cesetlerin doğum günlerini kutlasaydım falan ne bileyim... Gerçek ve tam manasıyla biricik olan tek bir dostum var ki o da bacağımdaki metal parçası. Ne kadar da birer eşya misali davranabiliyor insanlar

Etrafta dostluktan, arkadaşlıktan söz ederlerUtanıp sıkılmaz, bizi attıkları kuyuyu hatırlamazlarSanki o neşeli sofraları öldüren onlar değilmiş gibiYanlarına bir gün tereddütsüzce bırakacaklarıYeni bir salak alıp her zamanki gibi çok mutlu olurlarBu kadar ağır olacağını bilsem kimseninYanından dahi geçmezdimHerkes için bu kadar kolayken üstelik çekip gitmekAma senle ben de söz verdiğimiz gibi, gideceğizBoktan bir sahil kasabasına gideceğizBalık malık tutacağız, denize