İnsan öldürme eyleminin ölüm anından itibaren gelişen anlamsızlığı... Bütün o tutkunun boşa gitmesi adeta, bir şey hissedemeyecek oluşu ölenin. Ben hiç insan öldürmedim ama istedim, elime fırsat geçse yapmazdım ya da yapamazdım bu da doğu ama ölesiye istedim; muhtemelen siz de istediniz, bilemedin isteyeceksiniz. O yüzden kimse bana yadırgarca bakmasın, ben birsem üçsünüz hepiniz, neyse... Düşündükçe fark ettim

Ne haber benim canım, olmayan ve muhtemelen mümkün de olmayacak biricik sevgilim, eşim, kızımın benle aynı genleri paylaşmayan en yakın akrabası... Nasıldır acaba sesin şimdi senin, en berbat halinde dahi müjdeleyici tonda sanki, böyle annen sevdiğin tatlıyı yapmıştır da mutfağa çağırır hani bildin mi? Şey gibi yahut, tatildesindir, yataktasındır ama fena sıcaktır böyle döner durursun, camı açarsın sonra,

Her şey biraz kesik kesiktir sevgilim İklimlerimiz düğüm düğümse bile biz Birbirinden habersiz iki ala kırlangıç Çırpınışta ısrarcı tavırlarımızla kadere Ters düşermişçesine gökten yere... Ey benim talih olunmamış kaderim Neçedir öksüz bilincimle kabul ve Gelmeyeceğini idrak ederken ben... Sensiz kömürlük Ankara Kararırım kime ilişsem Yaşlar koşar imdada. Bu pimi ilk ben çektim, Seni anandan evvel ben düşledim Nereden