Alptuğ'un Mekanı

29 Haziran 2016

Bilinçaltım

İnsanoğlu garip,ben mi?çocukların önünde tartışmayalım istersen;dün İstanbul'a gittim,bugün dönüyorken patladı;bu konuda herkesin sosyal medyada haldır haldır savurduğu pek çok işe yaramaz (ne yazık ki) cümleye bir yenisini ekleyecek durumda da hissetmiyorum kendimi.Arka fonda Handel - Sarabende çalıyor yine bir klişe olarak,sanırım size biraz başka şeylerden söz etmenin vakti geldi de geçiyor...
Bir masaj,vücut teması olmaksızın birkaç el hareketi ile,halüsinasyon olarak nitelendiremeyeceğimiz çeşitli doku ve cisim görüntüleri,hepsinin neticesinde de bilinçaltında ne dönüp bittiği hakkında fikir sahibi olmak,işte bugün bana olan da buydu.Bilen bilir,senelerdir düşüncelerimin altında yatan düşüncelerin de altında yatan,hatta neredeyse fonksiyonel açıdan da bir ranzayla eşdeğer zihnimin en alt katında ikamet eden düşüncelere erişip sizlere olabildiğince yalın,berrak,özel kavramının çok ötesinde bir günlük deneyimi sergileme çabası içindeydim;bazen başardım,bazen konu fazla açık olmasın derken yalpaladım;ancak bugün buna eriştim...

Yalnızca "bir nebze" olmakla kaim dahi olsa artik biz tekil şahıs olarak ne düşündüğümüzden haberdarız.Örnek mi?peki amenna;mesela artık kendime başka kılıflarda sunduğum dehliz ve zincirler daha berrak;pardon siz daha fiili bir açıklama bekliyordunuz tabi di'mi?yalnız bilinçaltım halka açık değil(en azından şimdilik)zaten buraya yazmak için biraz irdelemeye çalıştığımda bir çeşit unutkanlık yahut kafa karışıklığı ile kendini koruma altına aldı ve buraya yazmadığım örnekleri yalniz ana hatları ile hatırlayabiliyorum şimdi...Yine de hoş bir deneyim,yani kaçımız kendini olumlu manada farklı ve yeni bir kimlik,kişilik ve vesaire içinde kısa yahut uzun bir süre hissedebilir ki?
Bir gün oturduğunuzdaki "Ulan aslında o şekil değilmiş"in bi'değişiği işte...

Bunu sağlayan neydi,karşımdaki doktorun bana anlatacak bir şeyim olup olmadığını basitçe sorarak bunu kendi içimde tetiklemesi mi?Belki de bir şeyleri bilip de bilemememizin yegâne sebebi kendi kendimize anlatacak bir şeyimiz olup olmadığını soramamamız,daha doğrusu bunun tuhaf kaçmasıdır;ki bugünkü hayli alışılmadık ve sırf bundan ötürü de hoş bir deneyimdi,sanırım "tuhaf" anlayışımı bir kez daha güncellemem yerinde bir davranış olur...
Kendime itiraf edemediğim çeşitli his ve istekleri fark etmek(örneğin kurmak isteyip kurmadığım cümleler,kendi benimsediğim bir yaşam tarzı olduğunu ve bu tarzın önüne de sanılanın aksine aslında çok azı kendi fiziğimden,çoğu toplumdan kaynaklanan,"bize uymaz","beceremeyiz",yahut emin değilim lakin "kızarlar" gibisinden kısmi engeller kurduğumu fark etmek),hatta bunu beceremeyişimin de onların beni herhangi olumsuz bir kişiliğe büründürecek olmasını düşündüğümden ve de bunların aslında sandığımdan masum ve doğal olduğunu görmek...Bunun bilişsel tanımına vakıf olmasam bile,bu yaşandı...

Mesela bugün hepimiz bugünü yazacağımdan emindik,peki bu çok mu sıradan?En son beğenerek izlediğim yalnız 13 bölüm süren dizide de adam bilinçaltıyla tanışıyordu ("tanışmak" ne kadar yerinde bilemiyorum tabi),gerçi onun bilinçaltı bedenine hakim olup milleti falan öldürüyordu ama orasını boşverin tabi,ben o kadar değilim.(emin miyiz?)
Zihnime,bilinçaltıma ve vesaireme (fiziken henüz tamamen değil) ben hakimim,kendimle ben arasındaki orta yolu tamamen kontrolüm altında saptayıp ilerleyecek gücü de hep bulmuştum kendimde,yalnızca biraz üşenmiştim,ama artık farklı bir şeyler denemenin zamanı,yenilik diri tutar tabi...

Bu arada son olarak şuan aklıma gelen örneği de yazıp sizi rahat bırakacağım;adam(aslında bakarsanız ismini unuttum) bana neden sakal bıraktığımı sorduğunda ki bunu kasten sorduğu kanaatindeyim,sonradan da söylemek istediğim bir şeyler olup olmadığını sorduğunda içimden geçeni kendimle başbaşayken gün yüzüne çıkarabildim,aslında bilinçaltı dışında da biliyordum ancak iyice fark ettim...
Sakal bırakıyordum çünkü kötü insanlar bana yanaşmasın,ürkütücü,yabani ve saldırgan türevlerinde görüneyim ki kolay lokma sanmasın,bir basamak üstte olayım,en çok da fiziksel kuvvet barındırmayışım ve aslındaki duygusalliğı kamufle etsin ki suyu çıkmış eril zihniyetin vasıflarını görünürde dahi olsa yerine getirerek toplumda faaliyet gösterebileyim.Bir de hakikaten yakışıyor aslında o da var...

26 Haziran 2016

Gına

Kadere itirazım yok tabi,başa gelen çekilir,hükme rest çekilemez;ama bıktım be,gına geldi.Bu derdi başıma ben açmadım,biraz da bu yüzden egzersizi,ameliyatı,hastanesi,tedavisi bilmem nesi,hepsinden bıktım.Bu konuda adı edilebilecek bütün klişeleri ezberledim;"Kendi iyiliğin için","Mecbursun" falan filan...

Ömrünün sonuna kadar yok skolyozu yok bilmem nesi,hepi topu kaç senelik ömrümüz olacak zaten,onun da yarısı bunlarla.Bu derdi kendi başıma kendim açmış olsam eyvallah diyeceğim,cezadır,şudur-budur yapacağım bir şekilde.Ama nasıl da dokunuyor tahmin edemezsiniz,bunları yapmak zorunda olmak,geçmiş ve geçiyor olan 16 sene ile gelecek olan zamanın tamamında bir şeylere kendi hatan olmaksızın şartlı olmak.İyiliğim nerede benim abi,bir yerden sonra artık tamam,hiç bir şeye gerek yok deneceğine zerre inancım olsa,ama yok işte.Yapsam ne yapmasam ne fikri geçiyor aklımdan özellikle son zamanlarda;"Ömrümü rahat geçirmem için" olan bu şeyler,yaşamış olduğun ömürden hayli götürdü,rahat geçecek bir ömürden ne kadar kaldığı da meçhul zaten...

Hem hadi her şeyi ezdim geçtim,tamamen her şeyin bitmiş olmasıyla şu anım arasında pek de bir fark olduğunu zannetmiyorum;alıştım da bu hayata 16 senedir,artık bir şey eksik,farklı ya da o tarzmış izlenimine kapılmam neredeyse imkansızlaştı;bazı ufak pürüzler?hepimizin hayatında var zaten mühim değil,üstüne üstlük ha bugün,ha yarın hepimiz toprağa gömüleceğiz ve toprak beni "Yok bunun kasları bozuk" diye kusmayacak nihayetinde;biraz noksan gitsek kaç yazar,orada da mükafatı varmış zaten;ben de bir gazi sayılmaz mıyım?

Sayılsam da sayılmasam da fark etmez gerçi,yine bi'tutam olsun yanacağım zannımca...

Bir de bu işin yapmadıkça daha kötüye gitme gibi bir uyuzluğu var tabi;biraz inançlı olmasam hınca hınç isyan edeceğim;ki haşa isyan etsem dahi bir Allah'ın kulunun da haksızsın diyecek yüzü yoktur bunda.İnsanların beni anlamasını beklemiyorum,hatta bunu umursamıyorum bile;yalnızca beni anlayamayacaklarını ve anlamadıkları şeylerin var olduğunu bilmelerini istiyorum.

Bir sabah kalktığımda da bitse,çalış-didin,emek ver,oraya-buraya git,onu-bunu yap olmasa.Ben üşengeç değilim,yalnızca gına gelmiş biriyim;standart bir insanın umurunda dahi olmaması gereken şeyler benim hayatımın merkezine kondurulmuş durumda,yine bir klişe olarak "Ne yapalım elimizden bir şey gelmiyor" var tabi ama,bu da benim haklı yakınmama engel teşkil etmiyor,bıkkınlığımı da engellemiyor ne yazık ki.Şimdi beni tanıyan insanlar "Çok mu yapıyorsun ki bıkıyorsun?" gibi haklı bir çıkışta bulunabilir elbet,buna karşılık onlara daha önce bir şeye şartlanıp şartlanmadıklarını sorarım.Fiile geçirmesem bile bu şartlanma tahmin edemeyeceğiniz kadar her an zihnimde,buysa bir ızdırap,işkence;bir yerde ne kadar eğlenirsen eğlen sürekli eve geri döneceğini bilmenin hüznüyle yaşamak buna örnek gösterilebilir belki...

Bu bir şeyin cezası falan değil onu anladık,peki ya gerçekten yapmak zorunda mıyım?Şuan içimdeki hisleri het ve herkesin algılayabileceği şekilde izah edebileceğim bir yol mümkün değil,o yüzden nereden bakarsanız bakın gevelemek oldu bu yazı,hele ki benim için klasik;çünkü bir şey değişmedi,yine yakındım ve bu yazı bittiğinde yine devam.Ama bu yazıyı yazmak zorundaydım,bunun gibi tonlasını yazmış olsam da;çünkü babam kızlara kafa yoracağına bunlara özen göster falan dedi,zaten yedi yirmidört istesem de istemesem de tüm bunların aklımda olmasının ve nasıl çekilmez bir şey olduğunun nasıl farkında olabilirdi ki;sanırım yalnızca yazdıklarımdan bir izlenim oluşturabiliyor,işte bu yüzden yazdım;okur-okumaz,ulaşır-ulaşmaz bilmem ama yazdım;neyden bahsettiği hakkında da hiçbir fikrim yok bu arada...

Her neyse işte,bay...

24 Haziran 2016

Susarak

Kimsenin bana bunu ima ettiği falan olmadı da durup şunu düşündüm az evvel;biri var,bu bir diğerini tahmin edilemeyecek hükümlülükte sevmiyor,özlüyor ve vesaire;ama mesaj falan atmıyor,bunu başkalarına dahi dile getirmiyor,bu yönde herhangi bir eylem göstermiyor;insanların onun artık sevmeyi bıraktığını düşünmesi(belki sevdiğinin bile) nasıl bir durumdur sizce?Dip not,sevilen sevilmişliğinden haberdar,ama sevmemiş işte,hala sevildiğinden haberdar mı bak orası da meçhul...
Siz ne düşünürdünüz o adam için,başka birini mi bulsun?bu sefer de gerçekten sevmemiş diyeceksiniz onu n'apalım?hatta böyle devam ederse de eminim salağın teki demekten geri kalmazsınız,belki daha neler neler söylersiniz de işte adam susar karşınızda...
Tamam tamam,sakinim,özür dilerim,buraya girme zahmetinde bulunup bu bence saçma salak olan ama her geçen gün bir yenisini eklediğim yazıları anlam veremediğim bir şekilde gerçekten okuyan birkaç kişisiniz,sizden bunu bekleyemem.Buranın benim olması dışında en sevdiğim yanı da bu zaten,az da olsa buraya sadece beni anlayan,anlamaya çalışan,kendinde benden bir parça bulan insanlar giriyor;düşmanlarım buraya girmez bile zaten,hakkında iyi bir şey hissetmeyen girmez,duygusuz,kaba,küfürbaz vesaire buradan istese de geçmez...

Madem ki biz bizeyiz anlatayım susarak,hatta siz de bir müzik açın o ara(mümkünse de plak olsun) ve yalnız bizim gibilerin klişesi olaraktan "Göğe bakalım" Geçmişi özlüyorum biliyor musunuz?doğru ya bilirsiniz,bunu herkes bilir.Geömiş çok mu güzeldi?Yoo,aksine ben geçmişi hatırlarken hüzünlenmekten ziyade geçmişin hüznünü hatırlayıp üzülüyorum,affınıza sığınaraktan geçmişteki p*çleri hatırlıyorum kızıyorum,hatta ara ara öldürmenin de ultra tasarlanmış bir hayalini kurarım mesela;ama sanırım tahmin edersiniz,şu gün bütün şartlar olabileceğinin en elverişlisi olsa ve o an gelse öldürmem;bunun onlar gibileri için bir güçsüzlük,eziklik ve vesaire olduğunun,aslındaysa tam tersi olduğunun da pek tabi bilincindeyim.Yine de...Ne bileyim,arada bir yokluyor bazen...
Gelecek mi,güel bakmaya çalışıyorum,bunun için uğraşıyorum anlaşılır anlaşılmaz biçimlerde;hatta sözüm ona geçen biri Polyanna sandı beni,çok umutluymuşum ama hayat öyle değilmiş falan;açmadım tabi eski defterleri,ama aklımdan da geçti geçmişteki bütün acı,keder,hüzün,pislik falan."Biz de böyle doğmadık" dedim,cevap gelmedi hala...

Eskiden ne adamdım lan ben,kusursuz severdim,kusurlarıyla sevmek diye bir şey uydurulmuştu ama ben o kusur dediklerini kendimde olsa öpüp başıma koyardım işte ne hikmetse.Şarkıdaki gibi susarak özlüyorum şimdi o halimi,benim suçum yokken pek çok şey beni az buçuk,ucundan bucağından,sessiz sedasız ama illa ki değiştirmeyi berdi işte...Sevgi,sevmek,aşk benim için şimdi de aynı,daima ve ilelebet en platonik olanından birkaç damla;zaten bu yüzden içten içe azarlıyorum ya kendimi şuan,belki fark etmişsinizdir.Artık o manada sevdiğim birine,onu seviyorken dahi dırça atasım geliyor,lakin her zamanki gibi onların bir suçu günahı yok.İçimi mi duymak istiyorsunuz?İçim illallah diyor işte,en doğru kelime bu...
Başta bahsettiğim o suskunluk da bundan,gönülden kusursuz bağlı olup dışarıya bitirmiş gibi bözükmek bundan.Ben göstermiyorum,sadece artık ya gerçekten lafını ettiğim kadar yaşlandım ya da kendi dibime falan çöktüm,fiile geçemiyorum,geçmenin bir anlamı kalmamış tam olarak...
Buraya yazıyorum yazmasına da,gerçekte susarak;bir sebebi de,artık insan neye dayanaraktansa,biri ı anlatmadan onu sezebilsin ve gerekeni yapsın istiyor.Bu mümkün,çok kişiyi anladım ben,öyle söylediler...

Hele ki son yıllarda insanlardan bir şey beklemek huyum değildir hatta sevmem ama burada iş değişiyor;olabileceğine ihtimal vermediğim o beni hakikaten sevecek kişi olursa eğer;o beni çekip çıkarsın,çabalasın;o kadar çok aralıksız olmadı ki,o yüzden.Eğer o bunu yapar ve beni "artık bir şeyler olacak sanırım" noktasında bir inanca eriştirebilirse o vakir benim yelkenlerim denizin altına gömülür zaten.Bunu böyle alacalı anlattığıma bakmayın,uzun ve çetin bir süreç değil;bu biraz da kendini ele vermek olabilir belki ama amaan,kimin umrunda;bir seni seviyorum'a,bir el tutuşa,olmaz ama öpücüğe(yanaktan da dahil) yorgunum bilmem neyim dediğim bu ruhum(ki gerçekten yorgunum) ilk günlerine kavuşuverir bir anda...
Umarım anlatmak istediğim ana hatlarından ziyade kılcal damarlarıyla da vuku bulmuştur zihinlerde,zira aynı durumdan muzdarip kitlenin yoğunluğunu hissedebiliyorum buracıktan...

İyi geceler,
Esen kalın...

22 Haziran 2016

Balkondaki Menekşeden Çıkarımla

Bir çiçeğin bedenine dokundum bugün,ona da yaprak deniyor sanırım ama bence yaprak şu su damlasını da andırabilen ve yeşil olan,her neyse...Hem pürüssüzdü hem de yumuşacık,işaret ve baş parmağım arasında biraz okşadım,onun da bir canı olduğunu ve bunu yapmamdan hoşlanıyor olabileceğini düşündüm,lakin ardından elimi çekip parmak uçlarıma baktım ve birbirine sürttüm parmak izi denen şeyin varlığından ötürü falan olsa gerek pürüzlüydü,daha sonra çiçeğin ben onu okşarken benim ona oranla dev bir de pürüzlü parmaklarım onun o ince bedenini sardığında nasıl hissetmiş olabileceğini kafamda canlandırmaya çalıştım,benim hissettiğim gibi tatlı bir his değildi;güzel bir menekşeyle baş başa oturan Erol Taş görünümünün aksine ince,pamuk kalpli bir adamdım adeta,o an her şeyi anladım...

Güzel ve çirkin,prensesle köle gibi aptal klişeler o kadar da boştan değilmiş meğer,bir taraf güzelken öteki ona yetişemeyebiliyormuş ve de güzel olan diğerini o haliyle kabul edemiyorsa -ki bu doğal bir şeymiş- bunun adına imkansız deniliyormuş...
Şu kısa sayılabilecek hayatım boyunca sevdiğim,etkilendiğim,bir şeyler hissettiğim yahut yalnız aklımdan geçirmekle yetindiğim her bir kadın birer çiçekmiş ve bu deyim de yoktan yere söylenmemiş meğerse,iyi bir kadının size hissettirebileceği hislerin birkaçının,onların yerini asla tutamayacak örnekleri çiçek yapraklarında saklıymış...Ben mi,ben hep o dokunma duyusu ve hassasiyeti ful olsa dahi pürüzlü kalmış parmaklardan herhangi biriyim işte;herkes kadar ben de bir bebektim zamanında,ancak ne bir bebeğin pürüssüzlüğünden eser kaldı herhangi uzvumda,ne bi'neşesinden,ne de umudundan...

Zaten sabah beri girizgahını yapıp da giremediğim konu bu,bebekken dahi o kadar sevimli,sevecen,insanın içerisinde çiçekler açtıran biri değildim kanımca;sanırım sorun da bu,birisine aşık olurken onda bulduğumu ona sunamama çaresizliği,fiziksel özellik diyin,mizaç diyin ama ben muhtemelen "Gülüşüne aşık olduğum adam" benzeri bir cümlenin konusu olamayacağım asla...
Benim alacalı cümlelerim,fikirlerim,hayallerim,sevgim,sadakatim,tutkum,inancım,umudum,bekleyişim,duygularım ve hatta bence kimsenin bilmediği ve ummayacağı denli çok olan bunları gerçekleştirebilecek olma potansiyelim de bi'yere dekmiş işte n'aparsın;kuvvetle muhtemel insanlar bu gibi şeylerle yetinmezmiş,lakin ben razıymışım,bundan yola çıkılıncaysa ben en azından bu cağın insanı değilmişim belki kim bilir...

Bu gece umutsuz konuşma gecesi falan değil yanlış algılanmasın,yalnızca belki de ilk defa bugün kendi hür irademle,beklenmedik bir istek göstererek bu güne değin anlamlandıramamış olduğum "balkona çıkma" eylemini yaptım,onda da bir kenarda öylece etkisiz eleman vasfıyla bulunan mor bir çiçek beni bu düşüncelere soktu.Evet,sıkıntı kesin olarak bende...
Peki son kez;tuğla gibi,kısmen çirkin,çoğu zaman da ürkütücü görünen bu adamın içindeki o herkeslerden başka kalbi görecek ve herhangi bir şeylere aldırış etmeksizin sevecek birini bulmak,o adamı balkona çıkarmaktan daha mı zor?değilse dahi halen değer mi beklemeye;nihayetinde çiçek değiliz belki ama,ya bu gönül de kurursa?...

21 Haziran 2016

İkinci Rönesans

Sabahın otuziki buçuğundayız,kimin hangi hakikatten söz etmeyi gözü keser;mahallemizde günden güne artan zenci sayısının etnik ve kültürel bir çeşitlilik sağlamayacağı ne malum,belki Meyveli Sokak'ta da can bulur Reggae yapan sokak müzisyenleri,ardından şahinlerde Chopin'in ikinci sonatının otuzbeşinci operası,Cenaze marşı diye tuhaf bulunmaktan ziyade,bir klasik müzik olarak tutkuyla dinlenir,bununla kalmayıp örneğin kahvehanelerde çoklu evren teorisi gibi konulara değinen hararetli lakin hoş tartışmalar doğar ve bu kendi içinde postmodern kültür,dünya çapında yadsınamaz ve de ilkinden farklı olarak,sanatçı ve bilim adamlarının bir yerden diğerine kaçmak yahut sürgün edilmesiyle değil de,insanın -hem de çok cüretkar bir cümle olacak ancak- hakikaten tam manasıyla ehlileştir hale gelmesi ve başta insana,sonra sanat ve kalan her şeye değin,derin,kendiliğinden ve gerçekçiliğini tartışmak ancak vakit kaybı olacak şekilde hakiki bir sevgi,saygı ve de inanın hiç sakıncasız "tutku" duymasıyla ilelebet kaim olacak,tarih derslerinde çeşitli kalıplarla üzeri örtülen çeşitli kaosların doğurduğu çok etkili bilhassa bütün zaman kavramına yaydığımızda ederinden çok çok daha kısa sürmüş olan birincisini geride adeta bir utanç gibi bıraktırmayı becerebilecek ve farkında olmadan bize dayattırılmaksızın gerçekten övünülecek,süreçten ziyade yeni ancak ham olmayan bir benlik olacak yepyeni bir rönesansın ilk adımı benim ve eminim pek çok kişinin de halihazırda çoktandır zihninde,maddenin beşinci halinde,yani izahımın şu kör vakit yettiği kelime olarak "cimcime" bir hedef yahut hayal(her ne derseniz işte) halinde kusursuz,hem plansız hem de rastlantısız seyahat etmekte.İkinci adıma geçemememizin sebeplerini birbirimizi bulup da tartışmak sırf şu yazdığım bana göre fevkalade kısa paragraftan birilerinin bana dair deli,kafası karışık,hayalperest yahut salak ve vesaire olduğum kanısını çıkarıp buna kendilerini ve birbirlerini inandırmalarından dahi daha zor...

Üstüne üstlük yeni bir rönesansın doğuşunu 26-45,36-42 koordinatları arasında sağlamayı umut edebilmek dahi hayli üstün bir meziyet,Türkiye Cumhuriyeti sınırlarınca kapsanmış her bir kara parçasına düşkünlüğüm dudak dahi uçuklatabilir,lakin sosyolojimizin içler acısı olmadığını söylemek de sizleri kandırmaya girer.Eften püften sebepler üretip zerre dayanaksızca sözde "diğer" belledikleri kesimlerin içinde ve onlara karşı oluşabilecek herhangi olumsuzluk içeren durum,fiil ve vesaireyi kendine marifet bellemiş,sözgelimi bir amaç üzerine kurulu olmasına karşın en üstün ideali hır-gür ve kargaşadan öteye varması imkansız olan boyuna grup,daha da acınası tarafi kendini bu gruplara üye bellemiş,bunu bir değer olarak gören ve demin söz ettiğim "diğer"lere de zerre sevgi,saygı,tahammül ve benzeri standart insani unsurları sergilemekten mahrum hatta bunu kendi içerisinde de yaşamaya tereddüt etmeye yetecek kadar bile düşünmeden kalkışmaya hevesli boyuna insan var ve garip olanı ise bunlar da halk,bildiğini iddia eden cahil ama hevesli ırkçı,cinsiyetçi gibi kavramları her nasıl olabiliyorsa gururla taşıyabilen,sağcı-solcu,müslüman-hıristiyan-musevi-ateist-deist-budist gibi dini,etnik ve ideolojik kavramların altına sığınmayı mazuru bırakın bir hak ve gereklilik olarak gören,çoğunlukta bir vatandaş kitlesi mevcut...
Çinli diye koreli dövenler,bir lira için adam öldürenler,içki içiliyor diye mekan basanlar,sokakta diye tecavüz edenler,başı örtülü diye siyasi görüş biçenler,her daim bir genelleme,önyargı ve karalama emelinde bulunanlar ki bunlar yalnızca saatin sabahın dördü olmasından mütevellit çoktandır aklımda olan abartısız binlerce unsurdan anımsayabildiklerim;bir de bunların her daim kusursuz kabul edildiği,sorgulanmadığı ve mutlak şekilde onaylandığı partiler,topluluklar,ocaklar ve kuruluşlardan oluşan koca bir toplumun inşallah öyle değildir ancak ne yazık ki belki de içindeki iki elin parmak sayısını aşmaya tenezzül etmeyecek sayıda idealist,öngörülü ve halis duyarlı kişiler hatrına ülkesini yeni bir rönesans başlatmakla görevlendirmek,işte bu aptallıktır...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )