Epeydir herkes diğer, kuytu köşe her yer, aç-kapa bir gözünüKim kaldı bizden, bizim, bizle yahut biz'e her ne eklenirseŞimdi her yer yabancı, kolay kılan da bu ya gitmeyiAidiyetsizlikten doğan özgürlük, eksiklikten başka neDiğerlerinden değilim ben, kalmak için çıkacağım yola,Hiç olan bir yerde ve tüm kendiliğimle kök salacağımÇok kişiye açıktı bu kapı,Herkesi ısıtasım vardı içerideBasit birer yazlıkçıymış meğerKalbimde kirasız

İlerinin neresi olduğunu bilmeden attığın her adım geri gitnez mi? Öyleyse kan gibi dibe çökene dek düşündüren ne? Bilmiyorum -ki bu söylemesi en kolay kelimedir aslında- hatırımda kalanların olup bitenden çok hepsinin oluşturduğu nihai olgudan daha fazlası edip etmediğini. Anlaşılan, gestalt sorunlu ama romantik bir dinamik.Bakıyorum da yeterince bir şey değişmemiş göğsüm ilk delineli, öyle mi olması gerekirdi?

Yeterince özgün olmayan her şeyin ve herkesin köküne kibrit suyu, esasen konfor alanını yırtıp atan bilhassa benim bu açıdan bakınca; herkes jelatinli içerikleri, alacalı ve herkesçe hak verilebilecek, politik taklidi yapan sözleri alkışlar ama ben kitabın ortasından konuşuyorum, pasif agresif olmaktansa tavizsiz girişiyorum mesela yazılarımda; videolarım desen gençlerin shitpost adlandırdığı ve cringe diye de rahatlıkla nitelenebilecek içeriklerden pek

Çoğulcu demokrasiye, modaya inanmayan benKaldırınca kaşlarımı, daha net görüyorum dayatmayıYaşıma göre davranmıyorum, emekli hayali benimkilerSizin olsun partiler, eğlenceler; denize bakan salıncak evla banaGeceleri düşündükçe anlıyorum, ben hiç sakin olmadımHep koştum mecaz, hem mecaz hem değil epey düştümSizin olsun konserler, dünya turları; bana ışığı kapatın yeterCanımın çekmemesi niye anormal kılar beni anlamam,Ama açmıyor işte, bir şey ifade etmiyor ortaklaşa