Artık sadece sana anlatacağım her şeyi okuyucu, başkalarının zaruri "anlar gibi"likleri canımı acıtıyor kötü bir niyetleri olmasa da, artık tamamen biliyorum yapayalnız olduğumu.Kimse kendini yerime koyamıyor, gerek de yok zaten; birine bir şey anlatmak yoruyor, susup öyle uzaklara bakmak istiyorum sadece, ne var öylece yanımda dursalar çıt çıkarmadan. Bugün hayatımda ilk defa bir arkadaşımı arayıp saatlerce konuşabildim, ne bunu

Sen beni bilirsin okuyucu, kimse bilmese gene sen bilirsin; açık net yapayalnız biriyim ben, ha bunu da sorun ettiğimden demiyorum artık, yanisi şu ki böyle bir raddede artık birilerinin gitmesi etmesi çok da bir şey değiştirmiyor hayatımda, zaten öyleydim çünkü. Üzülmüyor muyum? Çok, çok çok fazla hem de ama; e yine zaten üzülüyordum.Şimdi diyeceksin ki "Bir şey değişmese

Sırf "Bir gün karşılaşırsak ayıp olmasın." diyeRehberinde tuttukların, takipte kaldıkların;Karışmasın kanına, sen zaten yalnızsın bu durumdaUyan diyorum yani okuyucu, olanların bile ne kadarı varEhemmiyeti ondan geriye yediden az herkesiAt çöpe gitsin, ayıp mı nesi ayıpSen de bilirsin onlar da biliyorAranız değil kötü, bir aranız yokBu mu kabalık, yoksa şimdiki mi samimiyetsizlik hatta riyaKısa bir şiir bu okuyucu, sen de

Arabaya atlayıp öylece gitmek istiyorum bazen, saatler ama saatlerce, asla da bir yere varmaksızın. Bir yere varırsam anlamı kalmaz, ben gider bir halde kendimle kalmak istiyorum.Sürmek istiyorum sadece, pek viraj barındırmayan bir yolda, acelesiz ve alelade, bazen yola bile varlığımı unutturarak çekip gitmek istiyorum. Derdim olduğum yer değil, belki de olmadığımı arıyorum ama biliyorum yine de; vardığım an

Ben harbiden yaşlandım galiba be okuyucu. Yok yok bu defa dramatik bir kanaldan söylemiyorum bunu. Ya abi yuva kurasım var mesela ne bileyim, yani böyle derdi günü ekmek kavgası olan, üç göz evi çoluğu çocuğu olan, öyle kendi halinde kavrulup giden o basit adam olmak istiyorum, basitlikte ferahlık vardır, konfor alanıma sarılıp uyumak istiyorum artık. Gözüm yok öyle bambaşka şeylerde,