Gider Bir Halde
Arabaya atlayıp öylece gitmek istiyorum bazen, saatler ama saatlerce, asla da bir yere varmaksızın. Bir yere varırsam anlamı kalmaz, ben gider bir halde kendimle kalmak istiyorum.
Sürmek istiyorum sadece, pek viraj barındırmayan bir yolda, acelesiz ve alelade, bazen yola bile varlığımı unutturarak çekip gitmek istiyorum. Derdim olduğum yer değil, belki de olmadığımı arıyorum ama biliyorum yine de; vardığım an bir yere, aynı olacak yine, kapıdan çıkmadan aklımda her ne ve kim varsa geçmişten yine konacak gelip üstüme bir yükten farksız biçimde.
Geçmiş İstanbul'da da benim, Kuzey Kaliforniya'da da öyle olacak. Kim bilir belki de yalnızlıktan kaynaklıdır bu tanımlayamadığım eksiklik ama sadece artık algılayamıyorumdur yalnız olmadığım zamanları hatırlayamadığımdan eksiğin neliğini.
Belki de düzenli aralıklarla üstüne düşeceğim, günün gecenin büyük çoğunluğunu birlikte geçirdiğim birileri olsaydı eş dost, böyle olmazdım. Ama en zoru da o biliyor musun? Bul, tanış, alış, benimse, zor bela güven, sonra da acaba bu da aynı çıkacak mı diye gözünün içine bak. Fazla yeni olması gerekiyor, hatırlatmaması, kolaysa tabii.
Sanırım gitmek kavramı benim için birileşti artık.
0 Yorum:
Yorum Gönder