Alptuğ'un Mekanı

08 Aralık 2021

Sana Da Kırgınım

Başlığı görsen şaşırır kızarsın galiba, "olmayan birine de kırılınır mı be adam?" diyebilirsin, bunu anlarım; ben sevdiklerimi hep anlarım zaten bir şekilde, beni sevmeyişlerini bile... Sen? Sen beni severdin belki sevgili ruh eşim ama konumuz bu değil. "Belki" demem acıttı di'mi canını, yani benim gibiysen acıtmıştır, özür dilerim. Kırgın olan ben, özür dileyen ben, Alptuğ Dağ olmak bu işte.

Bilemezsin gerçi, çünkü geç kaldın bana, yetişemedin, derhal burada olman gereken çok an, çok gün, çok gece oldu ama kim bilir kimdin.

Bana geç kalmış olman, artık gelmen gerekmediği anlamına gelmiyor bu arada, kızgın da değilim, kırgınım sadece. Bu ne demek biliyor musun? Aslında açık açık, gel ve bari teselli et demek, buna bile ihtiyacım var demek.

Denemedim mi sanıyorsun diyebilirsin, evet öyle sanıyorum ama bunun için bana kizabilir misin sen söyle güzelim. Bulunduğum şeyin adı durum bile değil artık sen düşün. Alıngansam, bil ki elimden dahası gelmediğinden.

Aslında biliyor musun bunu şuan fark ettim ki yokluğun beni rahatlatıyor galiba, olmayan biri hiç gidemeyeceğinden, ister istemez daha güvende hissediyorum sana karşı.

Eşim dostum her an bırakıp boşluğa atlayabileceğim ince birer dal sadece, var olan bir yokluğun, bir kızımız ihtimali.

Sevmek rezilce korkulu olacaksa bile, gel hadi.

Gülümserken Aslında

Bazı insanlara hep gıpta ile baktım okuyucu, onlardan biri olmak istedim, delice saygı duydum.

Hani görür görmez iyi hissettiğin, enerjini yükselten, kişisel olarak bir sevgi hissetmesen hatta tanımasan bile etkisine girip mutlu olduğun, çabucak ısındığın insanlar olur ya onlardan bahsediyorum. Sürekli gülümserler, için açılır, nütkedandırlar, bilhassa hanımlara edecek iltifatları vardır hep ama öyle çapkın gibi değil, tonton ve neşeli ihtiyarlar gibi.

Tüm bunlara çok da yaklaşmıştım biliyor musun okuyucu, taa ki her şeyim dediklerimce adeta kimsesiz olduğumu fark edene dek.

Yalan olduğu gün gibi ortada olup ardında gece gibi bir ruh duran o deli dolu pozlarım, ezelden ve hakiki duran bariz abartılı gülüşüm, çocuksu tavrım... Dolu boşaldı göz yaşlarınca, geriye deli kaldı. Bir anlam ifade edemeyecek kadar kötü bir deli üstelik.

Gülümsetilmek için gecikildim fakat zaten hala da öncelenmedi, bunu mühim görmediler okuyucu, üstünde durmaktansa basıp geçtiler, üstüme kan sıçradı, kan içime işledi, kan içimde kurudu, içim de kurudu...

Deli dolu Alptuğ da benimsenmedi, kesik kesik Alptuğ da.

Bu tarihi ben yazmadım ama başkası bari deneseydi silmeyi. Keşke.

07 Aralık 2021

Adisyonlu Yazı

Niyesi nasılı sormayacaksan şayet, devamsızlık ediyor okuyucu. Sen diyeceksin ki şimdi ne devam ediyor; hayat da dahil iyi kötü her şey, hayat hangi tarafa dahil sen seç.

Tek eşyası bir küçük sırt çantası olan çok kırgın insanlar gibiyim, artık gitmem için tek gereken istemem; beni tutan bir şey yok çünkü bazen bir an oluyor herkes benim bildiğimden çok daha değişmiş geliyor, yani sanki gidiyormuşum ama ayrılıyor olduğum yer zaten bulunduğumu sandığım yer değilmiş gibi.

Geçtim ben okuyucu, direnmeyi, bazı değerlere sahip olmayı, mutlu olmayı falan koyverdim doğrusu. Hem vermedim desem ne olacak, görünen köyü süs ağaçlarıyla kapasam bile bir şekilde sesi duyulacak.

Çok sırıtıyorum okuyucu, yani her iki anlamda da ama en çok öteki. Anların içinde duraksayıp kopuyorum büsbütün, dokuz milimetrelik bir camın ardından yaşıyorum her şeyi sanki, anlıyor musun, hiç sanmıyorum. Hani böyle hepimiz birer su damlasıyız da, herkes oradan buradan bir yol uydururken kendine, ben adezyona teslim oluyorum.

Adisyon değil adezyon ama eminim benim adisyonum da kabarık olurdu. En az yirmi kalleş arkadaş, beş Allah'ın belası dost, yine sanırım bir o kadar can yakan aşık olunmuş kadın... Bu hesabı ödeyemedim ben okuyucu, galiba da dışarı atıldım, hayattan dışarı tekmelendim.

Yaşıyorum da... Yaşamın kıyısına dahi varamadan.

03 Aralık 2021

Deme

Bir başımayım okuyucu, görmüyorum deme n'olur

Kendimi mutlu olmak için adeta sıktığımı ve bunun zoraki çaba olduğunu fark etmediğini

Binbir bahane, espri üretip altında milim milim ezilmediğimi

Her gün her gece aklıma her şeyin gelmediğini söyleme yalvarırım.

Sevgilerimin içimde kanayarak yandığını, eski yeni her şeye korkum başladığını bilmiyorum deme n'olursun.

Uzaklaştığımı, vakur ve aidiyetsiz hissettiğimi, kimilerinde değerim gök kubbe gibi apaçıkken bile tereddütün boğazımı kestiğini inkar etme.

Bir nihavend gibi sona geldiğimi, yaprak gibi kopmaktan öte kuruyup kırıldığımı saklama!

Yapma okuyucu. Öylece başını eğip yamacımdan geçme. Yeter ki doğruysa bile, ara sıra bari olsun özlemediklerini söyleme.

Çekilmez bir adam oldum yine, sen çek pimi patlat gitsin işte...

Yeter ki ben bilsem bile, hiç sevmediler deme.

02 Aralık 2021

Ben Bene

Kendimi ikna etmekte delice zorlansam da yalnız olmadığımı biliyorum okuyucu. Yine de bir yerlerde kimselerin anlamadığı bir şeyler var, üstelik bu defa benim de gayet anlatabildiğim şeyler. Benim açımdan bakamadıkları için doğal olarak kendi kendime kalıyorum öyle düşün, delice betimlesem de netice değişmiyor.

Çoğunun huy bildiği, kişilik bildiği ve belli ki üzerinde o kadar da durmadığı epey şey aslında benim için yıkıcı, hala ilk günkü gibi. Alptuğ böyle biri değil, Alptuğ yapamıyor. Görmüyorsunuz. Görmek istemiyorsunuz belki de... Düşündüm de bir resimmişim gibi uzak, soyut ve soğuk bakıyorsunuz, sizin için bir metafor, birer şaka hatta daha kötüsü edebiyat malzemesi tüm bu yırtınmalarım.

Beni anlayınız isterdim, serzenişlerimin kulaklarınızda bir çocuğun basit uyku sayıklamalarından daha büyük anlamlara gelmesini dilerdim.

Kimsenin bunu o kadar da yapamayacağını anladım artık, bu yüzden en yakınlarımla bile ilişkilerim adeta bir ayağım eşikte, bu yüzden tam manasıyla yakın değilim, bu yüzden bazı günler büsbütün birer yabancı gibi davranıyorum insanlara.

Yalnız değilim dedim ama yalnızım okuyucu, dokunmaya cüret edilse bile dokunacağı yeri bilen, dokunacağı yeri bilse bile nasıl dokunacağını bilen biri hiç yoktu ve olmayacak.

Ben beneyim okuyucu, ben bene nazlı ve uzun bir ölüm içindeyim.

Senin için bile ya abartı ya çocukça olan ben,

Bir şiirde de sorduğu gibi: Beni nereden vuralım?

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )