Ya kendimizi yanlış anladıysak bir ömür? Nasıl bulur, nasıl yetişir insan gece olmayan bir hayata o zaman? İçimizdeki sesler uğultu belki, git diyenle kal diyen belki aynı kişi. Belli ki düşüyor, çok şey düşüyor, çok hızlı düşüyor, çok geri dönülmez. Ya asılı kalanlar ne olacak peki? İçimizde asılı kalanlar yani, öyle kalbimizin orta yerine bir gündüz vakti -ki

Ayarı mı var sanki elimin, hassasiyetlerimin bana zararlı kısmını tek başına söküp atamam ki, gözüm görmez kimseyi biliyorum.Her insanın vardır bir defosu, benim de bu işte, biliyorum; bu kadardan bir çıt daha az hassas biri olursam, intikamdı, oydu buydu derken suçlu suçsuz herkesi ezer geçerim çünkü buna bir kere başladın mı gözüm dönüyor, zevk alıyorum.Bir de her şeyi

İçimde kırılıyor zaman, iyi yanları bile yere batsın geçmişin. Delinmiş olması anlaşılabilir askeri bir kum torbası gibi fire veriyor kalbim. Beni hızlı değil en yavaş mermiler öldürüyor, en yakın mesafeden atılan. Ruhumun kafası cama vuruyor, camın ardı eski dostlar.O tuzla buz cam değil, ardında kalanlar batıyor.Mecazdan en uzak anlamlarda ağrıyor her yanım; dışarı gözyaşı, hiçliğe umut akıyor en

 Bu Alptuğ ne yaparsa mutlu olursunuz?Eskisi gibi güler göz içlerinizGöstermelik ve karşılık formunda olmayanBir parça sevgi verirsiniz en olmadı.Bu Alptuğ ne yaparsa memnun olursunuz?Ne döndürür sizi yokluğunun cazibesindenNedir bedeli Alptuğ'a duyulacak bir iyi hissinSöyleyin, cansa bile peşin vereyim. Bu Alptuğ ne yaparsa iyi hissedersiniz?Ne yapsa tamamdır artıkNe yapsa gerek kalmaz sormasına habireBen iyi biri miyim diye dosta eşeBu Alptuğ

Hayal bu ya, hadi diyelim her şey eskisi gibi oldu, her şey istediğim gibi oldu... Yine de olmazdı ki.Artık sizi görünce gözlerimin içi gülmüyor, kalbim hızlanıyor hala belki ama yalnızca stres ve acıdan. Paylaşacak bir şeyimiz kalmamış, oturup konuşsak bile bir yanından kavgaya varacak belli. Bende iyi hiçbir şey uyandırmıyorsunuz, sadece sızı, sadece burukluk... Her şey eskisi gibi