Kırık camlar gibi, kimse ve durgunum

Daha uzak, daha ayrı, daha siyah

Daha az kalmış, daha eski, daha cansız...

Daha çok unutulmaya yüz tutmuş gibi

Kalabalıklar içreden ziyade, hiçten hallice.

Yenildim düne, dünden de önce

Son kertede hep yapayalnızdım ömrümce

Ne bir aidiyet kıyısından geçebildim

Ne en iyi dediğim dostların, en büyük aşklarımın

Gölgesinde bir gram yer edinebildim

Çöpmüş son üç yıldan evveli

Ne çocukluğum olmuş adam gibi, anılarım

Ne verilen sözler tutulmuş, ne elim...

Öylece gelip geçmiş, kimseye değmemişim

Biliyorum, daha da değemem, değemem

Daha hassastım ve suçtu bu,

Benim için daha önemliydi çoğu şey ve suçtu bu

Daha farklıydım ve suçtu bu

Daha yalnızım, bak bu suç değil, görülmüyor çünkü

En ihtiyaçlı anlarda, daha da kendi kendime hep

Bu kadar başka ve bu kadar dışarıda olmamak için

Ne verebilirdim daha, kalbimden ne verebilirdim

Ya da daha önemlisi,

Daha ne kadar devam edebilirim böyle.

Karaya çalıyor kırmızılarım

Bilmiyorum kimin için ne kadarım

Kim kaldı geçmişten, kim yanımda

Bugünümde onca taze dost kollarımda,

Şükür ama korku da var, güven nerde

Her şey yine aynı olursa

Giden çoktu zira, kalacak hani

Ezberledim ölümleri, hiç günüm gelmedi

Önüme bakasım var da, gözledim nerde

Geçmişi özler dönemem, ileri de gidemem

Eski dostlar lazım, nerede? 

Suyum ben, hani hiç özellikle su istemez canın, sadece susayınca içer ve sonra defolur gidersin ya... İyi geliyorum demek ki ben de; sonsuz görünen sevgi ve şefkatim, o binbir özenlerim, sakınmadan üstüne titreyișim... Taa ki kendine gelene kadar insanlar, benimle işleri bittiğinde tıpkı kullanılmış adi bir mendil gibi bırakıyorlar. Benden iyisini bulana kadar yani tüm hengâme, iyi derken iki seçenekten biri bensem daima diğeri yani. Umursamıyor kimse, elime tutunup ayağa kalkan çekip gidiyor. Sormuyorlar, neden sorsunlar, tek vasfımı gerçekleştirmiş oluyorum neticede; benden başkasının sarmayacağı gibi sarıp, açık net "kusursuz" sevgimle bir yere getirdiğim insanlar, onlar da beni seviyor sandığım ama olsa olsa acıyan yahut açıkça oynayan insanlar... Mesele o insanlar da değil, mesele her seferinde hiç çekinmeden kullanılıp atılan ben.

Milâttır bugün,

Kimseye güvenemeyeceğim biliyorum artık, dünyanın en ama en iyi insanı gelsin yine de adi bir paranoya olacak içimde, haklı ve acı bir paranoya. Bugüne kadar bana en ufak zararı dokunmamış ve gerçekten uzun zamandır hayatımda olan kişilerden bile korkuyorum; sebep yok, benim sebep, yokum ben, ne zaman oldum ki?

Kimse olmasa daha iyi belki, hep öyleydi ama ben kaşındım, hep öyleydi ama umut umut diye yediler başımın etini; mezarımı kazanın da adı umut, sor bak var mı kimsenin haberi.

Hiçbir şey içten gelmiyor artık, ölümcül bir boşluğun eşiğinden bakıyorum dünyaya; en büyük öpücüklerle, en şefkatli sarılmalarla, yüzde milyon doğru sözlerle de kuşansa etrafım... Ölümüm o "acaba"dan olacak. Kimse beni inandıramayacak kendine biliyorum, üstelik onların da suçu değil; yıpranacaklar ve canları yanacak biliyorum, çok kızacaklar bana, oysa ben ne yaptım okuyucu sen söyle? Güvensem de benim suçlu, güvenmesem de; sevsem de benim acı, sevmesem de...

Beklemiyorum artık kimseyi, kimse de gelmesin zaten; sözler veriyorum, daha müsait bir gün konuşuruz gibi sözler, o günü asla getirmeyecekken yalanlar söylüyorum; kaçıyorum okuyucu artık, kalmak elzem, üstünde umut yazan yenidenler batıyor göğsüme, neler gördük geçirdik bu kadar yeter.

Söylesene okuyucu, nerede ne işim var?

Aynaları olmayan bir araba bulalım

İzin verme başımı çevirmeme, sıkı tut ellerimi

Sıkı tut beni, sevgiden bir emniyet kemeri gibi

Götür beni, Ankara'dan değil geçmişimden de

Sakın imkan verme arkama bakmama, n'olur

Geride kaldığı bile görünmesin bir şeylerin

Kaçır beni benden, bağla gerekirse.

İnme son hızdan bir tık aşağı sakın

Bir elin hep elimde olsun, öyle kapanır gözlerim

Gidelim yeter ki, bir yere varmayacakcasına

Gitme halinde olalım, başka türlüsü elzem

Ah şu dünya gözlerimle seni bir görsem

Bil ki dünden razı, hazırım en uzun yollara

Gidelim başka olmaya, bir yeni şansa gidelim

Nesini anlamadın, gitmezsek öleceğim

Acele etmen lazım, yol uzun, dinlenmeliyim

Sıkıldım, başka türlümüz mümkün olsun artık

Gidelim işte, bunca yıl kalandık da neye değdi