Aynaları olmayan bir araba bulalım

İzin verme başımı çevirmeme, sıkı tut ellerimi

Sıkı tut beni, sevgiden bir emniyet kemeri gibi

Götür beni, Ankara'dan değil geçmişimden de

Sakın imkan verme arkama bakmama, n'olur

Geride kaldığı bile görünmesin bir şeylerin

Kaçır beni benden, bağla gerekirse.

İnme son hızdan bir tık aşağı sakın

Bir elin hep elimde olsun, öyle kapanır gözlerim

Gidelim yeter ki, bir yere varmayacakcasına

Gitme halinde olalım, başka türlüsü elzem

Ah şu dünya gözlerimle seni bir görsem

Bil ki dünden razı, hazırım en uzun yollara

Gidelim başka olmaya, bir yeni şansa gidelim

Nesini anlamadın, gitmezsek öleceğim

Acele etmen lazım, yol uzun, dinlenmeliyim

Sıkıldım, başka türlümüz mümkün olsun artık

Gidelim işte, bunca yıl kalandık da neye değdi

Kim derdi ki bir gün Alptuğ Dağ bile yorulacak kendini anlatmaktan, kaçacak. Doğrusu bu defa ben bile bilmiyordum bu kadar yorgun olduğumu, tahmin ettiğimden fersah fersah ufak bir şey bir anda öyle bir deprem çıkardı ki içimden...

Çırpınırdım eskiden anlaşmak için, uzun uzun ayrıntılı mesajlar atardım falan; şimdi sadece susmak kaldı, haklı ama mahçup bir sessizlik kaldı yalnız başucumda... Artık boșverebildiğim kesin ama karşımdakini mi kendimi mi emin değilim. En kötü cevaba bile bir tamam ve türeviyle gidiyorum adeta; siz haklısınız evet, yanıldım, boşver... 

Ben şimdi kırgın olduğumu desem ne çıkacak, ne değişecek? En fazla içimi açmış olacağım birine daha, üstelik farkında olmadan da olsa önceden de açarken kırmış birine... Susmak en temizi, neden kırıldığımın gerçekten bir önemi var mı ki? Üzgünüm ama yok galiba ya... Beni şöyle kırdın böyle incittin desem, bir yerinden tutup ya beni suçlayacak ya da her şeyi abartan olacağım biliyorum; o daha önce yapmadı gerçi bunu ama fark etmez, zira başkaları tur bindirdi.

En fenası da ne biliyor musunuz, iyi şeylere dayanamayan ve bu yüzden haklıyken bile sırf barışmak ve yeniden mutlu olmak için herkesten tereddütsüz özür dileyen ben bile... Kırgınlıklarımın geçeceğini sanmıyorum bu defa. Hep kendimi mi affedemeyeceğim, sizde sıra. 

Hem kırgın olduğumu da ben anlatacaksam zaten ohoo... İyisi mi öylece susalım, zaten gelmiyor artık kimseye laf anlatasım, anlatmak değil yaşamış olmak yorarmıș, yeni anladım. 

Haklılık da sizindir her şey de, çoktandır yok sayılırım. 

Söküp elime alsam kalbimi, atmasa acı acı

Ağır geliyor artık, zaten oldukça da yaralı

Zul oluyor sevilmeden sevmeler, bekleyişler

Keşke kalbimi alıp avucuma, üstüne ağlasam

Fırlatsam kalbimi eski dostlara, acı aşklara

Fırlatsam körelmiş anılara, en büyük acılara

Alın desem, oldu istediğiniz, ersin başlar göğe

Ben mi? Gideyim, kalpsiz devam edeyim

Kalbi yok desinler, üzer desinler ama üzmesinler

Yaklaşmasınlar gerekirse, yakmasalar kâfi

Çoktan yaşlandı küçük kalbim, doldu miladı

Üzülerek de olsa, biliyorum, değişme vakti

Artık ne kadar sürerse böyle.

Biliyorum yollar geri yürünmez

Bir kez soğuk girdi mi araya, düzelmez

Kendimi de biliyorum, sürekli arkama bakacağım

Ama bu defa; kendimi suçlamayıp, yanımda olacağım

Ve yanımda olanları, önceme korkumla yakmayacağım

Kaybetmemeye çalıştıkça kaybediyor insan

Bense çekildim aşk ve dosttan

Kuş tutsan da ağzında, oluyor olan

Giden nasıl gidiyor ardına bakmadan

Biliyorum anlamadım, biliyorum anlayamam

İçimden bir ses der, eskisi gibi olmayacak, sen de gitsene

"Eski Alptuğ'u bırak" der, olmayacaksa olmasın

Eski dostlar da olmayacak, bırak olmasın

Küsme yeni dostlara geçmişe hüznünden

Faydası yok biliyorsun, kendini cezalandırmanın

İtme, kaçma içine işte; biliyorsun yaramıyor işte

Bizim eskimiz, öncemiz kalmadı Alptuğ, boşver kalmasın