*En son böyle bir şey yazdığımda hayatımın en kötü günlerinden biriydi ve bunu yazdığım arkadaş beni o günlerden almıştı, o yazı da BU
Bu konuda yıllardır düşündüğüm ve açıkçası kendime bile itiraf edemediğim onca şeyi buraya böyle anadan üryan yazmak istemezdim ama sanırım son, en son kerte olarak bugün buna mecburum.
Arkadaş diyoruz ya, nedir bu arkadaş? Şöyle bir bakıyorum hayatıma da... Dediğim kadar varmış, dediğimden daha fazlaymış, it kadar yapayalnızmışım ben it! Anlıyor musunuz? Hayır efendim anladığınız falan yok!
Yakın arkadaş mesela, o nedir? Hemen söyleyeyim size, bir sıkıntın olduğunda tereddütsüz gittiğin ve sana gelendir, onunlalıktan büyük mutluluk ve gurur duyduğun, bunun için fırsat kolladığındır, birlikte gülüp birlikte ağladığındır... Bu liste uzar da uzar.
Ben peki? Bana bir dönüp bakalım mı, en köklü, en eski, en büyüüük arkadaşlığıma mesela:
Yakın arkadaşlık falan değilmiş bu, tanıdıklıkmış; ben derdimi anlatmışım senelerce, oysa sadece iyi bir insan olarak veya belki zorunda olduğu için dinlemiş, bana hiç anlatmamış bile. Sebep: "Anlatmayı sevmemek." Bu belki doğru olabilirdi ama sadece bana karşı mı böyle? Sevgilisi olmuş, onu bile kendim görüp öğrenmişim zamanında ama yakın arkadaş, birlikte tek bir fotomuz dahi yok ama yakın arkadaş, seneler içinde bir kere bile "Yahu ben seni özledim hadi buluşalım." gibi bir şey dememiş yakın arkadaş, karşıdaki dediğinde de boş geçmiş. Aramızdaki sohbetler mi? Kısa, kuru, gündelik... Allerjileri? En sevdiği yemek? Tatlı?.. Bilmyorum, o benimkileri biliyor ama ben bilmiyorum çünkü o benim en yakınım ama ben onun değilim ve üzülerek kendime de itiraf ediyorum ki muhtemelen hiç ama hiç olmadım, belki yaklaşmadım bile. Bir gün bir arkadaşım demişti zaten pek yakın durmuyorsunuz diye, ona öyle geldiğini düşünmüştüm ama görünen köy kılavuz istemiyormuş, zaten paylaştığın ortak bir şey olmayan biri neyin olabilirmiş ki, yeni anladık geçmiş olsun... Ya hadi tamam bunların hepsini at çöpe yak yık ez geç umurumda değil ama abi arkadaşı için tepki bile koymamış zamanında birilerine.
Koskoca bir ömrümün ilk yarısı ziyan oğlu ziyanmış, daha net bir açıklaması yok, ilk on hatta on beş yıldan kim kaldıysa hepsi ziyanmış bir gram fazlası değilmiş anlıyor musunuz? Hayır anladığınız falan yok hayır, asla da anlamayacaksınız! Çünkü sizler size bu yaşatıldıysa bile karşınızdakini bunlar ola ola sevmeye devam etmediniz, onun için ölmeyi göze alacak kadar tetikte falan beklemediniz. ÇÜNKÜ SİZ DE HERKES GİBİ BIRAKIP GİTMEYE ALIŞIKTINIZ VE İSTEMEDİĞİNİZ GİBİ OLDUĞUNDA KESTİRİP ATABİLDİNİZ, İNSANLARI ÇOK KOLAY UNUTABİLDİNİZ, GİDEBİLDİNİZ AMA BEN BU DÜNYADA GERİDE KALMAYI EN İYİ BİLENLERDEN BİRİ OLARAK BUNU KİMSE İÇİN YAPAMADIM VE YAPAMAM ANLIYOR MUSUNUZ? Hayır... Çünkü sizin için kimse bana ettiği kadar bir şey ifade etmedi.
Benim de kimseye etmediğim gibi.
Belki kız kardeşim ölmese böyle olmazdı. Biliyorum.
Yazıkmış di'mi bana, dediğim kadar varmış di'mi? Varmış tabii, bir varmış keşke hiç olmasaymış.
