Nemli bir mermi gibi ortamıza düştü kader, uzanamadık "biz" ihtimaline; göz bebeklerimiz değecek kadar yakındı belki ama... eski kırgınlıkların karanlığından seçemedik birbirimizi. En çok gecelerde aradık kabahat bizim, yine de haklıydık çünkü yalnız gece dönerdi insan kendine, hayaline döndüm hayata her gece. Șu hor geçmiş ömrüme teselli ihtimalin, hiç dokunmadığım, kimselerin dokunmadığı nemli odasında asılı kalbimin. Islak pamuklar

Etrafımdaki ateş çemberi vuruyor gözlerime, bir parıltı varsa sensin; yarı güzel, epey yangın. Kuşatma altında sanki hayat, elleri ceplerinde yürüyor şairler başları düşmüş. Neredesin sevgilim? Bize pek yer yok gibi burda ama kaybolmuş çocuklar gibiyim, yerimden ayrılmasam mı seni aramaya mı çıksam bilmiyorum doğrusu nedir, doğruya en yakın şey iki dudağının birleşiminden süzülen nefesin uğruna ölmektir. Kalabalık içinde

Bir şeyler ısınıyor orda bir yerde her kimsen, hani küçükken soğuk - sıcak diye bir oyun vardı, ordaki gibi sıcak ama bul desen bulamam, bulur muyum dersin? Orda bir yerdesin işte, aksime dingin ve duru suyun, benim aksime sen benden haberdar gibisin nasıl anlatsam. Üstümüze biriken aynı gece, şuan belki de tam benim şehrimde, benim çoktan unuttuğum bir

İnceden hissediyorum o kadar da olmadığımızı, bu incelik daha çok ince bir şişin yüreği delip geçmesindeki inceden. İnciniyorum bu gece soğuğu, bu alakasızlık içinde en sevdiklerimle; inceliyor kalbimi koruyan birliktelik zarları, ince buz altında donuyor ama onu bile tek başıma kıramıyorum. İnceden inceden işliyor kalbime, bir şey ifade etmeyişimin idrakı. Yalnız ve yabancılaşıyorum sevdiklerime, İncelikler yüzünden. Asılsız sanılan

Bir sabah kalkacaksın Denizin ıslatmayı unuttuğu bir kaya gibi gideceğim. Aramayacaksın zaten, ağır bir kaya gibi dibine çökmüşüm olsa olsa kalbinin. Kimim desem adımı söyler, neyinim desem taş kesilirsin muhtemel. Sonra bir ufak çakıl düşecek önüne bir gün, Hadi aidin olmadım, üstüme de mi basmayacaksın?