İyi geceler benim meçhul ve asil sevgilim, epeydir ihmal ettim seni farkındayım. İyi değilim aslında, kızımıza yazdıklarımda saklasam da senden saklayamam, gerçi var olmayan birinin canı nasıl acısın ki. Olmuyor işte güzelim, yetiremiyorum hayatı kendime, sıkıșmıșım, durulmuyor sularım, devamlı bir geceyim. Üçtür üzgünken bir şeyleri görmediğimi fark ettim; bir keresinde üzerime gelen bir arabayı, bir keresinde bir insanı

Serde ölüm var güzelim Güz güllerinin yaprakları kanar O ince sızının ardından Baki kalır har Aranmıyor bu soğukta, Kaderin telefonları Hep o adi hırıltı șurasında Düğüm düğüm boğazımın Kışlıklar arasına kalkmış kederim Muhakkak duruyor oracıkta Gözlerime bakmasa bari Yorgunuz ikimiz de Siyahıma sarılıp uyudum bu gece Uyumak dediysem gözüm açık Gitmek mi vacip yoksa Kalmak mı mekruh hayatta

“Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim. Bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye

Nasılsın canım kızım? Ben de iyiyim, zaten babaların kötü hissetmeye hakkı yoktur bilirsin... Yalan söylediğimi de nereden çıkardın, iyiyim ben; yani tamam minicik bir şeyler olmuş olabilir ama boşver be güzelim. Çok özledim seni ben, düşünü kurmayı bile yani; eskiden seni ilk yaşlarında bir çocuk olarak hayal ederdim ama şimdi bir genç kız gibi düşünüyorum nedense, kendimi de

Birileriyle konuşmam lazım galiba ama kiminle bilmiyorum, ne diyeceğimi de bilmiyorum, yalnızca bu ihtiyacımın belirli aralıklarla tıpkı bir kalp gibi içimden dışarıya oldukça şiddetle attığını hissediyorum. Belki de birinin beni bütün o duygusal inadıma rağmen ısrarla ikna etmesi gerekiyordur şu ya da bu konuda yanlış bir şey yapmadığıma; şayet öyleyse muhtemelen herhangi biri değildir bunu yapacak kişi, az