Bazen o kadar iyi olursun, o kadar kendin kalırsın, göğüs gerersin, çarpışmasan da beklersin, Tolstoy'un tren beklediği gibi belki ama bana mısın demez, sayarsın, günleri, geceleri, ya da geri kalan bilindik şeyleri değil de, örneğin paramesyumgillerin sahip olduğu silleri sayarsın, hem de sözelci olmana rağmen. Hayat beklenmediği yaşatır, ölüm bile beklenmeyeni yaşatır, ölmesi beklenen yaşamaz zaten... Beklememeye çalışırsın

Sıkıldım artık mücadele etmekten, sen haklıydın ben haklıydım, o şöyleydi şu böyleydi derken öyle yoruldum ki anlatamam. Eylül de geldi çattı hem, bu saatten sonra kim istiyorsa o haklı olsun, ben yokum artık; bir de inanılsın inanılmasın canım yanıyor, baya ciddi ciddi, had safhada. Yok, düşünmedim neden diye; geçmişten mi, eski umutların boşa çıkmasından mı, hala inanmak istediğimden