Alptuğ'un Mekanı

08 Kasım 2015

Alptuğ Dağ Olmak

Ödevlerin ve sınavların vardır,
Sevdiğin bir kadın,
Önemsediğin birkaç dostun.
Alman gereken bazı zor kararlar vardır,
Sağlık ve hayat hakkında,kısmen ölüm-kalım raddesinde bu yaştaki birinin düşünmesi risk ciddi kararlar.Ancak düşünmek gereksinim olunca düşünerek doğmuş gibi alışıyorsunuz,diğerleriyse asla size alışamıyor ve manevi olarak yalnız kalıyorsunuz,anlaşılmayarak,hissedilmeyerek yahut her ikisi de olmasa dahi aynı derecede karşılık alamayarak.Müzik zevkin ya da herhangi bir yaklaşım ve çağrışımın bile çevrende en ufak yanıt bulmazken tek başınalık sürecine giriyorsun...

Tüm bunları yazmak farzın sayılır bu dünyada,tüm düşünce ve hisler uğruna insanlar için.Alptuğ Dağ olmak böyledir işte,asla"sadece"olamamak gibidir iyi kötü her yandan,detaydır,olmayan bir şeyin çok yönlülüğü onu ilgilendirir...
Alptuğ Dağ olarak yaşamanın bir çıt daha fazla öngörü gerektirdiği söylenebilir;tam anlamıyla sorgulamayı ancak doğrultundan da şüphe etmemeyi aynı anda.Kalan çoğunluğa direnmeyi ve de ispat değil ama belirtme çabasını sunduğu örneklerle kanıtlanabilir.Kalıplaşarak bir esasa yönelmekten alıkoyulmak bir Alptuğ Dağ için ürkütücüdür;sanılanın aksine alışılmamış olmak ise sevmesine karşın istem dışı maruz kaldığı bir durumken içinde bulunduğu toplumun kirli yansımalarından biri olmamak gurur kaynağıdır,bağımlılar,sapıklar ve sinsiler buna dahil,sevmeyi bilmeyen ve hakkında fikri olmayan,duygusuz ancak aynı oranda da yoz insanlar bu yansımaların sadece birkaçı...
Eksenli ve ilkeli sürülen sağlam bir yaşam bu,darbeler yıkmış olsa dahi ağzından pes lafı çıkmamış bir dövüşçü gibi onurlu,ancak yine onun kadar anlaşılmaz ve kendine has.Ne kadar olduğundan emin olmadığım türlü insanın geneli keskin yargılarına maruz kalarak bir doğrultuda sapmadan ve değişime uğramadan ilerlemek gibi gayeler anlatılamıyor ne yazık ki...
Asla pişman olmamış ve geri de adım atmamış birisinin sadece bolca hüzünlü olması,bu o kadar anormal olmamalı sanki;aksini düşünen varsa gerekçesiyle sevgi ve olmayan pahası öğretilmeli...

Çünkü benim hep baltalanmaya müsait pozitiflikte ancak asla ütopik olmamış tonla fikrim vardı,kadın cinayetleri,devlet politikaları,halk ayaklanmaları,ikili hatta bilinçaltı ilişkilere ve pek çok konuya dair binbir yaklaşım.Asla birilerini memnun etme amacı barındırmadığımdan(aşk hariç)toplum baskısını ve her nasılsa"öyle olmak"olgusunu yarabilmem birilerini imrendiriyor ya da zor durumda bırakıyor olsa gerek çoğu zaman densiz düşmanlarım var oldu ancak bu düşman geneldi,mesela tüm tecavüzcü ve katiller gibi.Ancak bir günden diğerine mutlak surette asla bir olguyu diğer bir olguyla bir şekilde bağlantı kurup mukayese etme çabasına girmedim,kısacası dünyada zengin insanlar var olduğu için fakir olduğuna isyan etme gibi bir durum bende söz konusu olmadı mesela...

Çünkü şans benden yana ki kumarda kazanmaktansa aşkta kaybeden biri olarak bu cümledeki kumar-aşk tanımlarının kazanıp kaybetmekten daha mühim olduğunu görebiliyorum..Kaldı ki bu ilkelerle ve asla basite indirgenememiş aşkta karşılık görmemek değildir kaybetmek,gördüğü karşılığa yanlış bir tepki vermektir;biz bunu yapanlardan asla olmadık ve olmayız da...

Hayatın standart olmamı olumlu-olumsuz engellemesine karşı kendi standartlarımı belirlemem bir devrimdi;ancak ben yalnızca devrim kelimesini kullandığım için dahi beni solcu bilip fişlemeleri bu aptal kalıplaşmaya en güzide örneği oluştururdu...
Ancak kabul edelim standarttan aklınıza her sey için bir çıt daha fazlaydım.Kaldı ki bırakın bunu yaşamayı,bundan memnun olup olmamak bile bir tercih değilken hayatımda en elverişli(işte bu doğru kelime) bulduğum şeyin aşk olması mantıksız sayılmazdı,özellikle de kendine has bir mantığı olduğu düşünülünce...
Dünyanın üç günlük oluşuna dayanarak aslında herkesin bildiği ve hayatının merkezine taşımaya çabaladığı mutlak değer olan sevgi ve mutluluğu direkt neticelendirmişsem ne olmuş?ya da benim için sokakta ve aç,ancak sevdiğin insanın yanında ölmek son derece pahabiçilmez ve hatta yakışır bir veda biçimiyse?Sizler kolay olduğu için dolaylı yolları seçerken(okulun sunduğu işin verdiği paranın aldığı evde kurulan aile gibi düşünün)benim gözüm bir anlığına direkt yola ilişmişse?(sevdiğin insanın yanındalığının ve herhangi bir şekilde yalnız olmayışının sağlığından bile daha önemli olduğu gibi maneviyatın maddiyatı ezip geçtiği bir mantık)

Çok geveledik ama final geldi;
Sevmek kendi tercihidir ama Alptuğ Dağ tarafından sevilen herhangi bir insanın hayatındaki dokunuş tescillidir...

Alptuģ olmak düşmekse de yere serilmemektir,biraz inat ve çaba,ancak en çok da hakarete karşı saygın bir sille gibidir...

03 Kasım 2015

Sevilene Bak

Bırakın sevmek bize münhasır olsun be abi...

Yani tek derdi libido olan,erkek erkeğe kaldığında sevişmek,futbol ve video oyunundan başka muhabbet açamayacak kadar sığ olan,hatta ve hatta çok çok afedersiniz ancak iki dakika önce yüz yüze gelp diyalog içinde olduğu kızların bekaretini dahi tartışacak kadar ahmak,aşağılık,sığ ve aptal kimselerin suratına suratına herkesin önünde bağırarak bu sıfatları zikretmek hak olsun..Aynı şekilde asla bir kadına tam manasıyla değer veremeyeceklerini ve de bu yüzden ezik olduklarını,benim gibi hiç olmazsa yok pahasına dahi bekleyenlerin,severken bile kıyamayanların,ne kendi ne de etraflarında ona dair zerre olumsuz düşünce bırakmayanların kendilerinden kat kat daha ulu hatta yüce olduğunu da öyle..Gençsin,ergensin,kanın kaynıyor bilmem ne ama bunlar da az gerzek olmayan ve yaşlanınca bile akıllanmamış olanların,onları adam bilip yaşlarına hürmet edenlere uydurduğu iki kelam işte..Ulan ben de aynı yaştayım şerefsiz(15),benim aklımdan bir an olsun böyle bir şey geçmedi de geçmiyor da,bu soysuzların neresi özel,afedersin uçkurunda beyin var sanki densizin.Bunlar yüzünden o kızı her gördüğümde ben utanıyorum,içim bir tuhaf oluyor...

Bak bak bir de bunlar aşka,profeminizme,entüisyonizme falan da laf ederler ama o nedir diye sorsan dudak kıpırdatamazlar...

Egonun güzel olduğu kısım bu işte;

Evet haklı olan benim,hem de en haklı benim bu konuda,onlarsa asla benim kadar olamayacak bu da bire bir doğru.En gururlu da benim,en güçlü de benim,en sadık da,en iyi de falan da filan da...Onlarsa birer hiç,sınıftaki arkadaştır,mahalledeki çocuktur,bilmem nereden tanıdıktır;sırf kötü imaja mal olmamak için saygı duyuyormuş gibi yaparım lakin isterse birinci dereceden akrabam olsun,aslında zerre umurumda değildir...

Böyle şeylere hiç tahammülüm yok,dile de getirmiyorum çünkü zeytinyağı gibi üste çıkacaklar biliyorum.Lakin herhangi bir Allah'ın kulu bu kadar yoz,bilinçsiz,boş ve sürekli bir kalıp içerisinde yaşayamaz,aklım almıyor inanın...

Böyle kirli işte ve biz böyle cehennemlerde şiir yazarken bunların da pek tabii şiir bilip ettiği yok;bırakın şiir yazmak da bize münhasır olsun...

Açıkca söyleyeyim ben bu insanlarla aynı muameleyi görmek istemiyorum,eşitlik iyidir ama söz konusu bunlarsa canı cehenneme,saklayacak değilim sözde insanlıklarını bir tank gibi ezip geçip geriye de bir şey bırakmamak istiyorum bu bir gerçek...

Bunlarla yaşamaktan,aynı havayı solumaktan,aynı milletten olmaktan,her şeyden fevkalade derecede tiksindiğimi söylemiş miydim,söylediysem de bir daha söyleyeyim...
Ama Allah da bunların belasını versin yalvarırım,inşallah gün yüzü göstermesin de pişman etsin;fazla mı ileri gittim,ben mi gittim?O Allah'ın bileceği iş tabi ama,olmasalardı da olabilirdi diye aklından geçirmeden edemiyor insan...

Bırakın sevilmek de bize münhasır olsun,

Değil ama siz öyle diyorsanız evet bencillik,her ne kadar farkında bile olmasa karşısındakinin kendisi ve diğer hemcinsleri hakkındaki türlü sapkın fikriyatlarına kulak misafiri olduğum için karşısındakini sevmesi alenen gücüme gidiyor kadının,ama kötü adam olmamak,seyri bozmamak için ses etmiyorum...

Sevilmemek de gücüme gidiyor böyle adamlar her geçen gün bir başkasıyla gönül eğlendirebillirken;en çok da bu adamlar her nasıl kendilerinde hak buluyorlar bilmiyor ve bilmek de istemiyorum fakat bir şekilde benim aşkıma,bekleyişime karışıp akıl verir gibi,salaklıkla yani tam olarak kendileriyle suçlarken,hiç bir şeyden haberi olmadığından,neyin başarı neyin kayıp olduğunu bilmediğinden adım gibi emin olduğum o insan evladı beni beceriksizlikle suçlarken cevap hakkı doğmasına karşı susmam ve kendimi burada,aynı böyle ifade etmem gerekmesi...

Sevilene bak anasını satayım,lafım yok ama kadere bak...

Böyle bir dünyada göze batan olmak,hem zulüm hem de gurur.İyi ki onlardan biri değilim,asla da olmadım ve ne pahasına olursa olsun olmayacağım bu büyük mutluluk;ancak gönül soba gibi cızlar ki böylesine haklı aşka bir karşılık bulaydım;masum insanlar daha fazla ölmemişken,sevgi ve aşk halen anlaşılabilir ve önemini yitirmemişken mesela.Bu konuda içim acıyor ki ben bunu söylemesem bile belli zaten,buna karşın sevilenin sevdiği var mı seni dersen,yok...

İsim vermiyorum,hoş dünyadaki habgi birinin adını vereceksin zaten de;

Buradan hepsinin ağzına tükürüyorum,

Burada olacağını sanmam ama öte tarafta,

İnşallah çıkar gerçekler ortaya...
Mesela o şuursuzların umurunda olmayan konu için ben günler sonra bile bahsettikleri kadından utanıyorum,ulan beni kendi adınıza utandırmaya ne hakkınız var..Belli çünkü sizin anneniz,ablanız,kardeşiniz,sevdiğiniz falan yok;dur tahmin edeyim,var ama onlara kimse laf edemez di'mi?Neden?çünkü namus,güya namus,şeref,delikanlılık böyle çünkü...

Potansiyel tacizci,tecavüzcü,katildir bunlar,hiç biri değilse bile kesin kesin ırz düşmanıdır.İçinde bulundukları çocuk bedenlere aldanarak akıllanacakları umuduna kapılmak boşadır ben size söyleyeyim,içlerinde yaşadığımdan bildiğim bu insanlar için,başka yönlerden ne kadar iyi olurlarsa olsun yalnızca bu konu için bile hak etmezler şefkat merhamet.Çok şey biliyorum ama söylemem doğru olmaz,işte tam da bundan bu kadar zalimce ve vicdansız yazıyorum...

Bir gün olsun kendi seviyemi onlara düşürmek pahasına söylemek isterdim;
"Kalıbını da al da git burdan!"

02 Kasım 2015

Bugün Doğmuş

01 Kasım 2015

Başka Seçim

Şu an şu vakit dünyanın en elzem duygularından birini yaşadığıma eminim ama bu seçim için değil,en azından bu seçim için...
Geçmişteki duygular gün yüzüne mi çıkıyor,adı i ile başlayan kadın mı mesele,yine mi?
Her an bir şekilde farkında olmadan karşıma çıktığında,kendimden bile saklayamıyorum en basitinden gözlerini gördüğümdeki o duyguyu.Aşk değil,pişmanlık da değil kesinlikle;ama özlem olabilir,evet buruk duyguların patlaması da olabilir kesinlikle ama bu defa anlık değil;belki de şu anıma baktığımda geçmişten daha değer olmadığı içindir...
İçimdeki çocuk yufka mı yürekli,incinmiş mi,aldanmış mı,masum mu?Ve yaşanmış,yaşanan bu aşkların hepsinin dibine kadar gerçek olması mı bu?

Geçmişe dönmek isterdim ama hakikaten hiç pahasına,hiç bir şey değişmeyecek ve sevip sevilmeyeceğimden;ancak daha mı değmişti bilmiyorum,yani acısı bile daha mı çekilebilirdi-ve hala da öyle-o aşkın? Belki de en etkili sebep sizden sakladığımdan değil de telaffuzundan incindiğim o kadının yahut ona beslediğim açık net pahabiçilmez türlü hissin benliğini umutsuzlukla birlikte giderek yitirmesi ondan sonrakilerde;yani Türkçeleştirmek gerekirse,her bir redde tutkuyla umudun azalması ve benim de yorgun bir adam olmam...
Buna isteyen istediği tepkiyi versin ancak şuan aşık olduğum kadına da,ilk aşkım olan o kadına da onu sevmeye değer olduğunu söyleyip sevebilecek ama daha da önemlisi sevilebilecek birini bulmak için yola koyulmak isterdim...
Ancak şartların buna el vermesi bir ihtimal bile değil,ama şarkıdaki gibi"Bir ihtimal daha var,o da ölmek mi dersin?"
Öyle işte,yani ölmekten söz etmiyorum;
Tabi buna ölüm denmiyorsa...

Aslında gerçek birkaç aşk yaşamış birinin yaşayacağı,sanılanın aksine gayet tutarlı hisler bunlar, gurur duyduğum ızdıraplarımın içinde bir de bu var işte.Başlıkta seçim dedim ama bir seçim yapmam gerekmiyor,aslında hiç bir şey yapmam gerekmiyor;yalnızcauzun zamandır-yani o kadından beri-olduğu gibi yine bir şeylerin kendiliğinden olması gerekiyor,aslında bakarsan nasıl oldu bilmiyorum ama tam olarak en baştayım yine,her anlamda 0 ve 0'dan...

Silmemişim

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )