Belki Unutmuşken
Ne garip,sen ki adımı bile unutmuş,belki zaten bilmiyor olabilecekken benim gözlerini unutmamışlığım;sahi aklının ucundan dahi geçer mi burada adsız kaleme alınışların,bilsen ne tepki verirdin kim bilir..O değil de belki unutmuşken bile sen,arkadaşlarımın falan moral verme çabaları çok ilginç.Mesela diyorlar ki''O kız çirkin''senin için,oysa halt etmişler;ya da''Sana kız mı yok''falan,doğru ya,zaten onlar hiçbir zaman aşkı anlayamamışlardı...
O değil de bilsen ne güzel gözlerin var,ne kadar tatlısın bir bilsen belki unutmuşken;yeminle gözlerin kararır,nefesin kesilir..Hele gülüşün,bütün dünya önüne serilse yeridir.Nereden mi biliyorum?bilmem,ama öyle..Bunlar iltifat değil,inan ki iltifat etmem ben..Çok samimi ve çok sıcaktın,üşümüş bir yetim getirsem uykusu gelirdi..Kendime kızmalı mıyım?
Peki ya sen ne dersin,doğru düzgün hiç tanımadığın bir adam silüetini hayal meyal resmederken.Varsayalım unutmadım seni,sen ki unutmuşken belki;öyle bir alışkanlığım da yoktur zira,ne olur o zaman,neyse boşver..Bu bi'hata mıydı,yani o gün,o an,hatta gözlerinle göz göze gelip de güzelliğini söylemeye dilim varmadan herşeyi ortalığa saçmak...
O da değil de acaba sen de diğerleri gibi bunu sıradan birşey olarak algılamış olabilir misin diye düşünüyorum,zira onlar da beni senin kadar tanıyor;yani onların bu yalnızca bir ilişki olması üzerine kurulu,hiçbir manevi değer taşımayan sevgililiklerinden mi sandın benim sana gönül vermemi.İnsanlık hali bu tabi,sadece şimdi içimde doludizgin bir tutku ve özlemin getirdiği ufak bir merak olduğu için edebiyatı hiçe sayarak yazdım bu satırları...
Şu vakit tanısak birbirimizi,sakin,usul,sessiz ve aşk;yani aşk diyorum,aşk derken aşkımı tanısan manasında yanlış anlama,belki unutmuşken hazır yeniden belki bilmem..Sen yoksun,bilmiyorsun ve ben haddimden öte senliyim ne hikmetse.Bense unutulmuş,geçici,önemsiz ve sıradan bir anı gibi var olmak istemiyorum,bu yok olmaya eşdeğer gözlerinde..Belki anlar mısın beni ya da anlarsın diye ümit ederek bekleyeceğim,çünkü son noktadır umut ve ben öyleyim...
O değil de bilsen ne güzel gözlerin var,ne kadar tatlısın bir bilsen belki unutmuşken;yeminle gözlerin kararır,nefesin kesilir..Hele gülüşün,bütün dünya önüne serilse yeridir.Nereden mi biliyorum?bilmem,ama öyle..Bunlar iltifat değil,inan ki iltifat etmem ben..Çok samimi ve çok sıcaktın,üşümüş bir yetim getirsem uykusu gelirdi..Kendime kızmalı mıyım?
Peki ya sen ne dersin,doğru düzgün hiç tanımadığın bir adam silüetini hayal meyal resmederken.Varsayalım unutmadım seni,sen ki unutmuşken belki;öyle bir alışkanlığım da yoktur zira,ne olur o zaman,neyse boşver..Bu bi'hata mıydı,yani o gün,o an,hatta gözlerinle göz göze gelip de güzelliğini söylemeye dilim varmadan herşeyi ortalığa saçmak...
O da değil de acaba sen de diğerleri gibi bunu sıradan birşey olarak algılamış olabilir misin diye düşünüyorum,zira onlar da beni senin kadar tanıyor;yani onların bu yalnızca bir ilişki olması üzerine kurulu,hiçbir manevi değer taşımayan sevgililiklerinden mi sandın benim sana gönül vermemi.İnsanlık hali bu tabi,sadece şimdi içimde doludizgin bir tutku ve özlemin getirdiği ufak bir merak olduğu için edebiyatı hiçe sayarak yazdım bu satırları...
Şu vakit tanısak birbirimizi,sakin,usul,sessiz ve aşk;yani aşk diyorum,aşk derken aşkımı tanısan manasında yanlış anlama,belki unutmuşken hazır yeniden belki bilmem..Sen yoksun,bilmiyorsun ve ben haddimden öte senliyim ne hikmetse.Bense unutulmuş,geçici,önemsiz ve sıradan bir anı gibi var olmak istemiyorum,bu yok olmaya eşdeğer gözlerinde..Belki anlar mısın beni ya da anlarsın diye ümit ederek bekleyeceğim,çünkü son noktadır umut ve ben öyleyim...