Alptuğ'un Mekanı

07 Mayıs 2015

Kaldım Galiba

Bir ritüel olarak kaybetmek,sanırım yaşarken hissettiğimden de derin bir duygu bu...
Mesela sınavlar,çalışmam ya da çalışmamam sonucunda geçer notu alabildiysem ne kafi;iyi geçiyor,kötü geçiyor ama ben düzenli olarak kötü alıyorum.Çok istikrarlı olduğumun ben de farkındayım,zira şuan sınıfta kalma tehlikesi kapıda.Ancak bir sene daha aynı sınıfı daha''velet''lerle okuma ihtimalim şuraya dursun,buna katlanmak bi'derece belki ama''Katlansam n'olucak?''diye düşününce işler pek öyle değil..Bu kadar mı kötü?Evet bu kadar kötü,yani olmaya da bilir bilemiyorum;sanırım hala bir şansım var evet,ama bu bahsettiğim şansta da ihtimaller hep beklediğim düzeye iniyor,yani''N'olursa olsun kaybetmek''...
Çok mu negatif bir düşünce,belki de çoğunuz o eski melankolik benin tekrardan dirildiğini düşünüyorsunuzdur,siz bunu düşüne durun,ben anlatayım...
Evet belki not dediğiniz şey (sisteme b*k atıyor demesinler ama) şu eğitim sisteminde biraz da öğretilmiş çaresizlik durumuna kaçarken bu pek de önemli değil,nedir yani?Lafa gelince bu yalnızca mutluluğumuz içindi;ancak ne biz o kadar misyoneriz bu bozuk düzende,ne de sistem bize bir adım atıyor...

En güzide örnek olarak kadınlar,onlar için de aynı şeyler kat ve kat zorlukla çok daha geçerli...
Umut etmek yahut etmemek,aşık olmak veya hoşlanmak;biliyorum hepsi de çok farklı yollara çıkabiliyor normalde,ama yıl kaç,gün kaç,saat kaç oldu ve ben bunu deneyimlemedim..Bu konuda da istikrarlıyım,ne yazık ki.Her yerden,her şeyden kaldım galiba ben...

Yani bilmiyorum,bütün ipler elimden kayıyor;inanın,yemin ediyorum ki elimde olup da beceremediğimi sandığınız hiçbirşey benim elimde değil..İnsan hayatının bi'döneminde böyle mi oluyor,yani istemsiz herşey komple çöküyor mu Allah tarafından bilinçli olarak,dersler,kadınlar ve dahası..Benim bir suçum yok,ben herşeyi düzeltmeye çalışırken herşey battı,ben de battım.Ve evet umut da edemez oldum,en azından sadece dersler için şimdilik...
Başarısız bi'adam değilim,yalnız da değilim;görünen vaziyet bu da olsa,ben asıl hayat sınavlarımdan ve savaşlarımdan not bile alamasam dahi birincilikle geçtim..İnsanın bunu idrak etmesi de çok zor,benim zaten zordu çevremdekilerin daha zor;yani bi'neticesi yokken ve herşey batıp gitmişken hala ben kazandım diyebilmek büyük rezillik dışarıdan,ama öyle...
Nereye kadar böyle gideceğiniyse düşünmek istemiyorum artık,zira düşündüğüm zamanların tamamında bu...

06 Mayıs 2015

Kendiliğinden Umut

İçim öyle mal ki şimdi,ancak bu kelime anlatabilirdi bunu..Sanki o kadar çok umut yitirmişim ki bünye kabullenmiyor artık.Kendime diyorum''Lan oğlum olmadı,olmayacak da işte'',peki bu içimde hala bi'ihtimal varmış gibi umut da neyin nesi..Kafayı sıyırdım di'mi iyice ben,siz de bozuntuya vermiyorsunuz güya.Eminim yüzüme hüzünlü olup ardımdan kahkaha atanlar da vardır bile,ama kim olduklarını düşünmekle falan da harcayacak vaktim yok..Ders çalışıyorum bu ara,hep çalışıyordum aslında;ve iyi bekliyordum kötü geliyordu,kötü bekleyince de öyle.Sonra bi'hayata baktım,çok da farklı değil..Ben isyan etmedikçe daha da zorluyor gibi hayat,şeytan;üstüne ben yılmadıkça da daha da yoruyor gibi..Gider mi böyle,yani 1,2,3 ve derken dağlar oldu.Her gün eve dağları devirip geliyorum sanki,bir savaştan geçip,atmosferi bisikletle aşarak...

Çok çırpındım ya,ondandır başı dönüyor olsa gerek;onun döndürdüğünü saymazsak tabii,ikisi bağlantılı ama çok ayrı şeyler..Havale mi geçiriyorum,bi'birşey bastı içimi;vuruldum da serap mı görüyorum,yani sahiden vuruldum da bu gördüklerimin serap olduğunu sanmıyorum,olsa güzel olurdu tabii de işte..Yine saçmaladım ben,olsun siz de alıştınız artık;ya ben sizi de seviyorum,nedense bi'kanım ısındı şuan...
Kaçak göçek bu kadar oluyor işte n'aparsın,apaçık sevdim,seviyorum belki ama umutlarım kaçak,konar göçer sanki.Yine türlü saçmalığın dibine vurmuşken bu yazıyı da burada bitirme vakti,zira sanırım kötü hissediyorum ve şu an biri sarılıp kırılmak üzere olan bu daldan beni kurtarsaydı en azından,dilerse benle ölmeyi göze alsaydı belki değişirdi...

Bu bile kendiliğinden bir umut,artık annemin yemeklere morfin katmaya başladığı ihtimali bile normal geliyor gibi;ama bu hiç normal değil,yani bu umut,benim umutsuzluğum bile kendime ve geçmişe göre kral derecede normal hatta ve hatta asilken...

O gün de gelecek,inatla biliyorum;
Şeytan da,kader de yıldıramaz beni..
O gemi de gelecek,el sallıyorum...

Kuş Gibi

Son Çarşamba

Çıkmaz ayın son çarşambası mı bugün?zira''Şuram acır gibi oldu''derkenki o''Şura''yı yeniden hissettim bugün;mutlu gibi gibiyim,sonuç dışında herşey mükemmeldi çünkü,tek pişmanlığımsa gözlerinin ne denli güzel olduğunu ona söyleyememiş olmam..Olmadı evet,ama acıklı ve romantikti bana göre;hem çok da romantik,üstelik daha içimden geçen nicelerini söyleyememişliğime inat..Ne mi?Mesela,uzun ama söyleyeyim;

''Bir insanın gözlerinin bu kadar güzel olabilmesi nedir?bilmiyorum,şahsen bana cennet timsali geliyor.Anlam veremiyorum ama sende beni sana çeken çok başka şeyler var;inan bana,sen sıradan bir sevda değilsin,olmamalısın da..Seni sana nasıl anlatsam bilmem ki,üstelik senin de beni tanımamana rağmen.Aşka inanır mısın bilmiyorum,ama sanırım sen de ona ait olmalısın benim gibi;öyle diğerleri gibi çıkmak için sevmek yakışmaz bana,sadece zamanla sınırlandırılmış ilişkiler,manevi hiçbir değeri olmayan hitaplar(sevgilim,aşkım vs.)Ve inan bana,ben seni bu yüzden sevmedim,sevemem de zaten..Ki sen bilmezsin,seni ilk gördüğüm gün de geçen çarşambaydı;sanırım ilk görüşte aşk olmalıydı bu,çünkü çok ''tatlı'' hissettim diyeyim..Ve heyecandan mı bilmiyorum unuttum yüzünü,ama aşk ki işte geçiştiremedim öyle,kayıtsız kalamadım içime habersizce saldığın bu hisse.Yalnızca giydiğin kıyafetin renginden seni aradım bir gün,ikinci gün buldum ve sevindim;özellikle de masallardaki gibi olduğuna,sence de mucize değil mi bu?Olur gibi geldi yani.Sonraki 3 gün boyunca da ne yapayım dedim,sırf bugünkü gibi iki kelime konuşabilmek için,o geceler de uyuyamadım bu arada..Pazartesi bi'geldim ki,yoktun,salı da ve sonrası zaten bugün...
Şimdiyse içimde kalanı söylüyorum;Gözlerin çok güzel..
Düşünür müsün bilmiyorum,belki umurunda bile olmaz önemli değil bu..Beni tanımadığın için söylüyorum;bil ki n'olursa olsun,bir başkasını sevmem,beklemek gibi birşey bu ama tam değil..Söylemeyi unuttuğum çok şey var bu yazıda,ama olur da birgün fırsat olursa...''
Ha sana çok da teşekkür ederim ayrıca,zira değil beni dinlemeni,şöyle sert bir tokat beklerken ben;yeterince naziktin,sanki seni neden seviğimi kanıtlar gibi...

Bu işte;sevmeye değil,ölmeye gidiyordum ve başardım..Yine birşey bilmiyorum,ama yine içimden geleni yaptım ve tek seferde yaptım.Elime birşey geçmedi mi sizce de?dudaklarım arasında birikmiş türlü kelime söylenmeyi beklemiyor artık;Allahın işi ya,şu vakit ölsem hiçbirşeyim yarım kalmadı...
Kim ne derse desin,ben tam anlamıyla olması gerekeni yaptım,tek gerçek bu;gerçekliği yitmemiş tek şeref ve guru da,tam olarak bu...
Ve son olarak,
Seviyorum...

03 Mayıs 2015

Ben Var Sen Ki

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )