Alptuğ'un Mekanı

23 Haziran 2014

Bazı Sorular

Hayat dediğin sana sorulan sorular,sunulan teklifler ve senin bunları değerlendirmenden ibaret değil midir?

Bazen cevabı olmayan sorular çıkar karşına,cevap veremediğin değil de alamadığın sorular;öylece kalırsın,masum ve ürkek bir şekilde.

Acıyı yaşamış bir kimsenin tecrübelerinden yararlanmak için''Geçiyor mu?''dersin sadece.O hiç birşey diyemez sana;bazen bilmediğinden,bazen ise bilmeni istemediğinden.Üzmek istemediğin bir insan doğruyu söyleyemezsin,özlemeye yeni başlayan birine''Unutamayacaksın!''demek bile en ağır küfürdür bazenleri...

Buna çabalamıyor muyuz zaten,hayatın bize ettiği küfüleri sevdiklerimizin duymaması için ve bazen de onlara etmemek için...

Doğruyu söyleyen olduğumuz gibi onu dokuz köyden kovan da bizleriz zaten,bazen kimse bizi suçlamasa ve hatta bir suçumuz olmasa bile dinmiyor o vicdan azabı;çünkü birilerini üzmek için gelmedik biz bu dünyaya,bunu bildiğimiz için üzülürüz ya aslında.O birilerini yerine koyarız,sonra da alamayız kendimizi,bu kadar da vefalıyız...

Gece Fırtınası

Yine bir gece vakti,o zifiri karanlıkta klavyemin başında.Zaten ne beklenir ki benden,gece yatmaz sabah kalkmaz;ben bile kendime''Sen anca yaz!''Benim yapabildiğim ancak buydu işte biliyordum;yazmak,yaşamak,yaşatmak,sevmek,özlemek,beklemek ve buna benzer pek çok şey daha.Hiç yorulmuyor muydum,bıkmıyor muydum bir türlü ben bundan,ondan?Bilmiyordum,bilemeyecek kadardım,o kadar yalnız ve ıssız...

Ne saçmaladığımı bile bilmiyorum gecenin 2'sinde,yine gönlüm çınlamış olacak ki kalbimdeki her bir kelimeyi öylece sıraya sokuyorum burada.Geçenlerde dinlediğim bir şarkıda''Belki de bana beni gibi bir ahmak lazım!''diyordu,sanırım gerçekten öyleydi.
Tutarsız bir insan olduğumu ben de biliyorum,ya fazla ciddi ya da fazla çocuk;kabul ediyorum ayarım yok,o da standart kalamadığımdan...

Saçmalık tüm bunlar;
Sen,ben,o,aşk ve sevgi mesela.Ne yani,hayat dediğin şey güçlendirdiğin acıların senden aldıklarıyla seni güçlendirmesiyse gerçekten;alışamam ben buna,aşka güç katmakta üstüme yok belki ancak beni benden alsa bile benim olmayanı benden alıp bana aslında olmayan ancak hissedilen bir acı bırakmasına seyirci kalamam...

Umarım anlayışla karşılarsınız,gecenin bu saatindeki bu saçmalıklarla dolu beyin fırtınamı...

21 Haziran 2014

Bir Tutam Yalnız

Ne bileyim işte,bazen gün geliyor böyle bir tutam yalnız hissediyorum kendimi.Dertleşecek birini aradığımda yazıyorum orası kolay,hadi sarılacak birisi desen yorganla idare ediyorum,başını koyacak bir omuz desen yastıkla yetiniyorum;ama ne zaman iş aşka,sevgiye ve anlaşılmaya geliyor,o vakit yalnız kalıyorum işte ben.Anlayan bulunuyor,seven de oluyor;ama aşk,adeta bulunmaz kumaş gibi kalıyor onların yanında...

Anlayan da en fazla''Seni anlıyorum''demek ile yetinebiliyor;yani söz konusu ben olunca,ben dahil herkesin eli kolu bağlı kalıyor...

Aşkı aramıyorun ben,aranamayacağını ve aranarak bulunamayacağını en başından biliyordum,bazıları benim yaptığımı aramak zannediyor tabi;oysa benim tek yaptığım var,bir gün karşıma çıkacak''Hayatımın kadını''ile yollarımızın kesişeceği o muhteşem anı,o dönüm noktasını şimdilerde istemek...

İhtiyaçların bile tam olarak karşılanamadığı şu dünyada,istekler 2. hatta 3. plana bile kalabiliyor tabi.Olsun ama,ben yine de bekliyorum;içimde bir tutam yalnızlıkla,nefesimde soğuk bir özlemle,gözlerimde dolu dolu kifayetle ve omzumda Mecnun kadar yükümle bekliyorum...

Seni,onu,bunu ya da bir başkasını;herkesi bekliyorum,gelen olursa da buradayım...

Vazgeçtim

Vazgeçtim artık ben,neydi öyle bakamayacağın gözlere sanki ay tutulması misali tutulmak,neydi o altın sesten asla işitemeyeceğin sözleri beklemek;durun cevabını da ben vereyim dostlar,hep de dediğim gibi bariz bir delilikti benimkisi,ama daha çok da aşktı.İmkansıza aşık olmak,sanırım benim doğamda var bu;
Küçükken de böyleydim mesela ben,sırf ay gelecek diye bütün gün geceyi bekleyecek kadar saf ve masumdum,ancak bir o kadar da aldanmış...

Keşke diyorum bir suçum olsaydı,ne bileyim bir kabalık falan etseydim;deseydim ki bu yüzden olmadı,yanlış yaptım deseydim...
Belki de o yüzdendi,birşey yapmış olduğumdan değil de kusursuz olamadığımdandı mesela...

Bilmiyorum ki dostlar,herkesin dediği suçum olmadığı,onun beni kaybettiği,kıymetimin bilinmediği falan.Ama bunlar yalan,en azından inanmak istemiyorum ben;çünkü eğer öyleyse,bu benim için olduğu kadar onun için de kötü demektir,işte ben buna katlanamam.
Bilmiyorum,yüzlercenizden ne kadarı başarıyor beni anlamayı;bazılarınız da anlıyor ama,sadece anlıyor,tıpkı onun gibi...

Bu yüzden seçtim düşünmeyi ben,anlamak için;ve bu yüzden seçtim yazmayı ben,anlamanın ötesinde birşeyler yapabilmek için...

Farklı Pencere

Olayın ortasındaki 1. şahıs olmak çok farklı bir durumdur,kimilerinin görüp göremediği herşeyi sen tek bir pencereden gözlersin.Bu yüzden anlayamazlar seni,ancak sen de anlayamadıkları için''Keşke onlar da yaşasalar.''deme hakkına sahip değilsin...
Hayat böyledir,aynı yere açılan farklı farklı onca pencere vardır,üstelik her birinin gösterdiği de,yansıttığı da birbirinden kat kat farklıdır.Kendi hayatına bakabilmek ise en zor kısmıdır hayatın,temeli sen olduğun bir olayın temelini aramak gibi;kendini aradığını bilmeden ararsın,ancak kendi kendini bile arasan bir türlü de bulamazsın.Onca karmaşanın içinde koşuşturup durursun bunca hayat,kendin ve başka pencereler için;insanoğlunun yaşamdaki genel amacı da bu değil midir,farklı pencereleri aynı yola çıkarmak için çabalayanlar ile farklı pencerelerin de olduğunu göstermeye çalışanlar arasında bir yer edinmek...

Bugünümüz,yarınımız ve dünümüz,aynımız ve farklımız,iyimiz ve kötümüz;bütün bunların farklı farklı kombinasyonları ve her kombinasyonda,yeni bir yaşam,yeni bir biz.Bu yüzden bu kadar hayal kurar insan,olduğu değil de olmak istediği kombinasyonu sıralar aslında...

Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )