Alptuğ'un Mekanı

04 Mayıs 2014

İz Bırakanlar

Her insanın bir izi vardır bilirsiniz;insanların hayatınızda ve sizin de dünyada bıraktığınız eşi benzeri bulunamayacak pahabiçilmez izler.Her insanın isteğidir kalıcı olmak,birşeyler yapıp bu koca dünyanın birylerlerinde belki hayatta olmasa dahi hatırlanmak,kim aksini söyleyebilir ki?
İnsanların çabası tam da bu sebeptendir aslında;hepsi şu 3 günlük dünyaya kendinden be yaşantısından bir iz bırakmak için çabalar hayatı boyunca,üstelik bunu dünyanın da sona ereceğini ve hiçbirşeyin kalmayacağını bile bile yapar pek çoğu.

Bu uğurda kimileri iyi ama kimileri ise kötü yoldan yürümeyi seçer;ancak bazıları bu uğurda öylesine saplantılıdır ki,sözde bir gurup, bir dava ve bir dayanışma maskesi altına sığınıp gözleri körelmişcesine birşeyler yaparlar.

O insanları geçin,pek çoğu son derece salak ve adı anılmaya gerek bile olmayan kişilerdir bunlar.Şimdi ise asıl konumuza biraz daha derinden devam edelim,iz bırakmak diyorduk en son...
Ben de bu dünyada ne yaptımsa iz bırakmak için diyebiliriz,fakat tek ve önemli bir fark ile;hatırlanmak için değil,''iyi hatırlanmak''için.Aslında onu da geçelim,sadece başka insanlar için yaptım,onların iyiliği için.

Bu hayatta en çok güvendiğim ama pek de belli etmediğim adamlardan birisi de bana şu lafı etti''Her zaman başkalarını düşünme!'',elbette ki dibine kadar haksızdı ve ben yine bildiğimi okudum.Pişman değilim,çnkü gerçekten haksızdı.Bir insan kendine en fazla ne yapabilir ki,kendine onu seven bir başkasının gözünden bakamadığı müddetçe?Boşversene sen,başkaları için yaşa,onlar için öl,onlar için birşeyler yap;birşey kaybetmezsin,kaybettiğini sandığın şeyleri kaybetmiş olmandır belkide asıl kazancın.

Evet ben bencil bir herifim kabul,tersine bencilim.Sürekli başkalarını düşünürüm;çünkü vakti zamanında,benim kendime yapamayacağım iyileri de kötüleri de bana yaşatarak bana gerçek yaşamı ve hayatın anlamını hissettirenler de bu insanlardı.İyi veya kötü ne yapmış olurlarsa olsunlar,isteyerek veya istemeyerek olsun umurumda bile değil;her ne olursa olsun,onlar bir şekilde beni bu günlere getirdi ve hayatımda var oldular.

Kimileri vardır ki onlara rastlamış olmak,hayatında sadece 1 dakikalığına görebilmiş olmak bile o kişinin üzerinizde çok büyük etkiler yaratıp hayatınızı baştan sona değiştirmesine sebep olabilir;siz de sonucunun ne olacağını önemsemeden,sadece birşeyleri değiştirdiği için ona minnettar olduğunuzu hissedersiniz.

Diyeceğim o ki;
Hayatımda iz bırakanlar,onları bıraktıkları izlerle değil de iz bırakmış olmalarıyla hatırlayabilmek her zaman için daha iyi ve aynı zamanda da büyük bir erdemdir.Böyle düşünen insandan ne kin bulursun,ne de nefret...

Bende Kalmasın

Gidenlerden çok bende kalanlar koydu çoğu zaman;mesela büyüklük,mesela sessizlik,mesela gece gibi.Birşeyler yaptım ben,hayatım boyunca;her yaptığımda büyüklük,onur,şeref bende kaldı.Ama demiyor değilim,''Büyüklük bende kalmasın,küçüleyim ama sövdükçe söveyim ki içimde kalmasın..!''Bak işte,senelerce kaldı kaldı,şimdi ise resmen sayfalarıma kusuyorum yazdıklarımla.Ama ne çare,o zaman o nefret ettiğim,tiksindiğim ve iğrendiğim insanların bir tanesine bile sırf gurur,büyüklük için içimden geldiği şekilde davranamamış olmak büyük pişmanlık.

Keşke bağırıp çağırmam,yakıp yıkmam gereken yerde sanki buna''mecbur''gibi sus pus oturmasaydım öylece.İçimde kopan fırtına ve şimşeklerin birazını dahi taşırsaydım o zaman dışarı;kim bilir be abi,belki de herşey farklı ve herşey istediğim gibi olacaktı.Bunu bilemem,kesin hatta muhtemel bile diyemem belki ama bence öyle.

Ha ne olurdu o zaman?Tamam belki hiçbirşey kazanmaz hatta pek çok şey kaybedebilirdim bile,ama en azından ilerisi için içimde birikecek bir dizi düşüncem de olmazdı.Böyle birşeyin olmaması da iyi aslında,çünkü şu dediğimi o zamanlar yapmış olsam bu bariz bir hata sayılırdı.Bunun farkındayım belki,lakin yine olsa bu sefer yaparım yapmadıklarımı.Yanlış doğrultu,yanlış bitiş olacaktı belki;ama belirsiz bir hedef değil de,tam aksine dosdoğru ve mükemmel bir hedef olacaktı...

Hem boşversenize,iki durumda da ben yine aynı ben;şükür ki hayatımda hiçbir zaman korkumdan dolayı kişiliğimi,tavrımı ve duruşumu sakınma gereksinimi duymadım.Sadece bazen,bazen birilerine söz vermek zorunda hissetmiştim;sözümü tutmazdım çok eskiden,ama verdiğim o bütün sözleri tutmuştum.

Hala da verdiğim sözler var,bunları da tutacağım diğerleri gibi;söz vermiş olduğum için asla bakmıyorum arkama,hata mı yaptım demek aklıma bile gelmiyor çünkü bunu söylememek için çok güçlü bir sebebim oluyor.

O güçlü sebep,her insanda olan sebep;dostları,sevdikleri ve değer verdikleri...

03 Mayıs 2014

Suçlu&Sorumlu

Her dakika ve her saniye birşeyler oluyor;pek çoğunu bilmiyorum,lakin bazısını ise adım gibi.Ama hepsinin tek bir ortak noktası var ki,hepsi de benim üzerimden yürüyor.Etrafımdaki herkes bana olanların benim suçun olmadığını söylemekte ısrarcı,öyleyse neden?Madem suçlu ben değildim,o değildi;öyleyse neden saçmalıyor hayat,hangi yüzle karşımıza gerçek birer sorunmuşcasına büyüyerek çıkmayı başarıyor bu saçmalıklar.
Saçmalıklar,saçmalayanlar ve de doğrudan saçma olanlar var,bazı insanlar ve birşeyler;fakat her nedense herşey bizimle o kadar kenetlenip içimize işlemiş ki onları fark edip hayatımızdan çıkarmaya çalışırken bile zarar veriyoruz.

Böyle düşünmeyi bırakın dostlarım,suçlu olan kişi salak olan değil,onun salak olmasına ve salaklık yapmasına göz yuman ben.Herşeyin önüne geçebilirdim ben,ancak birileri için yapmadım bunu;şimdi ise aynı kişiler,zarar vermemek uğruna en çok canını yaktığım kişiler.Hiçbiri beni suçlamıyor belki evet,hatta sonuna kadar destekliyor bile pek çoğu.Ama benim içimdeki şey vicdan azabı;yapmadığım şeylerin,iyi amaçlarımın,doğruluk için gittiğim yolların vicdan azabı.İyilik için yapılan pek çok şeyin bir anda kötülüğe çıkacak olmasını kim bekler ki,neredeyse imkansızdır bu.

Ben ki tam da imkansız diye birşeyin olmadığını tescillemiştim zaten,ama böylesine kötü ve üzücü bir kanıta da gerek varmış demekki.İmkansız yoktur;dünya gibi,hayat da dönüp durur üstümüzde,üstümüze...
Suçlusu benim;olanın,olmayanın,olacağın ve de olmayacağın.Eğer bütün bunlar sadece benim hayatımı etkiliyor olsaydı evet adı''kader''olacaktı;ama şansa bak ki ben dışında herkes bundan nasibini aldı,nerede bunun adaleti?!

Aslında tam da bir sorun yok ortada,sadece bir sorun oluşabilme potansiyelini güçlendirmiş olduğum hakkında güçlü kaygılar yer edinmiş durumda yüreğimde;en ufak bir göz yaşı,fiziksel ya da manevi bir acı da fazlasıyla dahil buna.
Ben sorumlu değilim,ama sorumlu olandan ben sorumlu olabilirdim;sadece sorumlu olmamak için sorumlu olmasında sorumlu oldum,oysa asıl sorumlu olmayı böyle becerdim...

Gözlerin

02 Mayıs 2014

Sonrası Dip

Sonrası karanlık,sonrası yok;bitmek bilmeyecek,amansızca seni ve beni içinde sürükleyecek.Ama gel de gör ki mor kelebek,tozu dumana kattığın o onca karanlığı yine aydınlatırım sana.Birileri,birşeyler ve daha falzası;ama şu kadarını söyleyebilirim ki hepsi saçmalık ve hepsi düzmece.İnsanların seni,beni,onu mutsuz etme çabaları;yıprandıkça güçlendiğimizi anlayamamaları.Şükür ki onlar,bizi saf sanan saflar...

Korkmamızı isteyen pek çok kişi korkmamızı istediği şeyden korkmuyor muydu aslında,işte asıl saçmalık da bu;boyun eğmek,susmak,sabretmek ve çok dahası da bununla aynı kümede.Sana şu kadarını söyleyeyim ki ben bunların hiçbirini yapmam,hem de hiç;ama asi olduğumdan falan sanma sakın ha,sadece bu dünyadaki dolap ve düzmeceleri adım gibi tanıdığımdan.

Göğün ucu yoktur belki ama yerin dibi olduğu kesindir,herşeyde ve herzaman için geçerlidir bu.Ne olursa olsun,ben ne kadar düşersem düşeyim sırtımı er ya da geç yere bile olsa dayayabileceğimi görüyorum;lakin onlar,onlar öyle bir cehalet kervanında ki bile bile dipten bile daha derine sürüklüyorlar kendilerini.

Martavallar,kuru gürültüler,ahkâm kesip sözde dayılık yapmalar falan;bunlar sırf içindeki aciz,tırsak ve korkak çocuğu insanlardan saklamak için bir maske.Bu yüzden herhangi birisiyle tartıştığımda o kişi kürfediyor,laf sokmaya çalışıyor vb yapıyorsa aptalca sırıtırım suratına;o sanar ki yenilgiyi kabullendim,oysa tam aksine ben onun kendini yerden yere vuran bu tavırlarına gülüyorumdur☺

Kendi hayatını başka birinin hayatı gibi gözlemleyebilmeli insan,işte o zaman onun hayatındaki onu etkilediği izlenimine kapıldığı pek çok şeyin aslında bir halt etmediğini fark eder.Hayat o zaman tam bir eğlence halidir,risk almaktan,belaya bulaşmaktan,yanlış birşeyler yapmaktan veya bu gibi şeylerden bir an olsun korkmazsınız;işte size asıl cesaret.

Kendi hayatının onu etkileyip etkilememesi pek de birşey değiştirmez aslında insana göre,lakin hayatındaki onu etkilemeyen bu''halt''lar her ne zaman ki değer verdiği birisini etkilemeye başlar,o zaman o özgür adam herkesten daha aciz bir hal alır.
Hayatın gerzekliğidir bu,yapacak birşey yok;birileri için birşeyler yapmak istersin,onların iyiliğini ve mutluluğunu istersin ama her nasılsa hayat yine yapacağını yapar ve senin hayatındaki o yön veremediğin halt o kişiyi olumsuz yönde etkilemeye başlar,uzun lafın kısası sen hem birileri için suçlu konumuna gelirsin-o kişi olmasa bile- hem de elin kolun bağlanır ve elinden hiçbirşey gelmeden lanet olası hayatın ona yapacaklarını usulca izlersin...

Bu da diptir aslında,ama hiçbir şekilde ifade edilemeyen sonsuz bir dip,senin ve onun kadar karanlık bir dip

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )