Her insanın bir izi vardır bilirsiniz;insanların hayatınızda ve sizin de dünyada bıraktığınız eşi benzeri bulunamayacak pahabiçilmez izler.Her insanın isteğidir kalıcı olmak,birşeyler yapıp bu koca dünyanın birylerlerinde belki hayatta olmasa dahi hatırlanmak,kim aksini söyleyebilir ki? İnsanların çabası tam da bu sebeptendir aslında;hepsi şu 3 günlük dünyaya kendinden be yaşantısından bir iz bırakmak için çabalar hayatı boyunca,üstelik bunu dünyanın da

Gidenlerden çok bende kalanlar koydu çoğu zaman;mesela büyüklük,mesela sessizlik,mesela gece gibi.Birşeyler yaptım ben,hayatım boyunca;her yaptığımda büyüklük,onur,şeref bende kaldı.Ama demiyor değilim,''Büyüklük bende kalmasın,küçüleyim ama sövdükçe söveyim ki içimde kalmasın..!''Bak işte,senelerce kaldı kaldı,şimdi ise resmen sayfalarıma kusuyorum yazdıklarımla.Ama ne çare,o zaman o nefret ettiğim,tiksindiğim ve iğrendiğim insanların bir tanesine bile sırf gurur,büyüklük için içimden geldiği şekilde davranamamış olmak büyük pişmanlık.

Her dakika ve her saniye birşeyler oluyor;pek çoğunu bilmiyorum,lakin bazısını ise adım gibi.Ama hepsinin tek bir ortak noktası var ki,hepsi de benim üzerimden yürüyor.Etrafımdaki herkes bana olanların benim suçun olmadığını söylemekte ısrarcı,öyleyse neden?Madem suçlu ben değildim,o değildi;öyleyse neden saçmalıyor hayat,hangi yüzle karşımıza gerçek birer sorunmuşcasına büyüyerek çıkmayı başarıyor bu saçmalıklar. Saçmalıklar,saçmalayanlar ve de doğrudan saçma olanlar var,bazı insanlar

Aslında anlatmayacaktım bunu,ama yine ki her zaman olduğu gibi tutamadım kendimi;düşündükçe bile tuhaf oluyorum,belki de bu kadar mükemmel ve büyülü bir an olmamalıydı bu.Şimdi söylem gücüm yettiğince iki kelam edip betimlemeye çalışacağım sizlere mükemmeli... Dün,dün tam gözlerinin içine baktığımda olan şey bahsettiğim.Parlayan flaş ışığı ve o tam göz göze geldiğimiz 5 ila 8 saniye. Hep şiirlerime,yazdıklarıma konu olmuştun

Sonrası karanlık,sonrası yok;bitmek bilmeyecek,amansızca seni ve beni içinde sürükleyecek.Ama gel de gör ki mor kelebek,tozu dumana kattığın o onca karanlığı yine aydınlatırım sana.Birileri,birşeyler ve daha falzası;ama şu kadarını söyleyebilirim ki hepsi saçmalık ve hepsi düzmece.İnsanların seni,beni,onu mutsuz etme çabaları;yıprandıkça güçlendiğimizi anlayamamaları.Şükür ki onlar,bizi saf sanan saflar... Korkmamızı isteyen pek çok kişi korkmamızı istediği şeyden korkmuyor muydu aslında,işte asıl