Büyüyor
Gittikçe çoğalıyor herşey,bitmek bilmeyen bir hırsla.Hüznüm,aşkım,kederim,sevgim büyüyor.Acılar da büyüyor umutlar da,sınırı yok büyümenin.Ama ne yazık ki;İçimdeki çocuk da büyüyor,masum umutları ve masum sevgisi giderek azalıyor.Büyüdükçe acı çekiyor o çocuk,acı yok ediyor umudumu,acı yok ediyor sevgisini.Ama ben biliyorum;Umudum bitse bile sevgim asla bitmeyecek.Ne zaman ki sevgim biter,işte o zaman bilin ki o ben değilim.İşkence de etseler,öldürseler de alamazlar sevgimi.Aklımı bile alırlar,hatta seni umutturabilirler bana,ama sadece seni tanımamış olurum sevgim aynı kalır.Bu tıpkı hiç bilmediğin birşeyi sevmek gibi,bu tıpkı bir ilah sevgisi.Demek ki;Bu,ilahi aşkın ta kendisi.Bana sadece görüntünü,sesini,herşeyini unutturabilirler.Ama umutma;Hafızam seni hatırlamayınca bile,kalbim unutmayacak seni.Hep içimde o neden olduğu ve kime olduğu belli olmayan(Belli olan ama benim bilmediğim)o sevgimle yaşayacağım.Eğer böyle birşey olursa bu yazılarımı baştan sona okutun bana.Çünkü bunlar benim hayatımdan parçalar değil,ta kendisi.Ben,yazdıklarımdan ibaretim sadece,belki biraz daha fazlası ama asla daha az değil.Elbette hayatım bu benim,ne bekliyordunuz.Yoksa sizin hayattan anladığınız şey bir gün boyunca yaptığınız standart şeyler mi?Yanılıyorsunuz dostlarım;Yemek yemek,işe/okula gitmek,yatmak/kalkmak bir hayat değildir.Hayat sevmektir,nefret etmektir,ölmektir,dirilmektir,belkide hayat sadece bir kişidir bence.Yoksa nasıl yaşanırdı bu hayat,basit ve anlamsızca...