Adın Şebnemse
*Şebnem diye biri yok
Korkuyorum kapılardan Şebnem, buz gibi duruyorlar, durmuş tepelerindeki saat, gözlerime bakıyorlar.
Azalıyorum Şebnem, borç almışım gibi duruyor sevdan, öyle emanet, öyle faiz günahlı.
Yokluğuna sığınıyorum Şebnem, uyuyana kadar yanımda duran, uyuyunca gideceğini bilsem de bir tutam kalışına razı olduğum ebeveynimsin.
Müslüm Gürses'in Gülhane konseri gibisin Şebnem.
Damarlarım genişliyor Şebnem, torunu süikaste kurban giden bir emekli ağır ceza hakimi gibi inliyor kalbim yokluğunu fark ettikçe.
Uyurken yatağın değdiği soğuk duvara dayadığım yumuşak yastık gibisin aramda kötüyle.
Seçim öncesi dökülen asfaltımsın Şebnem; öyle koyu, öyle düzgün.
Sen bir Nihavend makamısın Şebnem.
Erişemediğim yerlerin mevcudiyetisin Şebnem.
İyi niyetler gibisin Şebnem, daha nasıl anlayayım?
Rutin olmayan bir çevirmesin Şebnem, ürküyorum ister istemez.
Oturup konuşmak gibisin Şebnem.
Binemesem de uzaklaşmayan, güzel yerlerden öte gitmeyen balniyö trenisin Şebnem.
El emeği göz nurusun Şebnem, veli nimet de sensin.
Görmediğim günler gibisin Şebnem, heveslerim gibi.
Düne kalıyor her işim Şebnem, sana istimlak ettiğim yarınların açılış törenindeyim her gün, şah damarım kesiliyor kurdale niyetine.
Cazip bir teklif gibisin Şebnem.
Bir intiharın vuku bulmayışısın Şebnem.
Panik değil pamuk ataksın Şebnem, senle yumuşuyor kinim öfkem.
Bozuk bir ihtimali öperek uyandırmak gibi seni düşünmek Şebnem; adının frekansı RDS'e düşüyor, her an her şey elinde olmadan varlığını dinliyor.
Kara günlere tesellisin Şebnem.
Beni emin, kendinde kılansın Şebnem.
Utana sıkıla aldığım bayram harçlığısın Şebnem.
İlkokul cumaları eve götürmek için yarıştığım öğretmen masası örtüsü gibi hassassın Şebnem
Şebeke suyuma karışıyorsun Şebnem, kanamıyorum asla.
Unutulmakla sınanmış bir türküsün dilimde Şebnem.
En azılı kışımın katilisin Şebnem.
Şükrümün vücut bulmuş halisin Şebnem.
Atar damarımda atan şeysin Şebnem.
Hayat ağrılarımın aspirinisin Şebnem, nereden bileceksin.
Sessizce beyazsın Şebnem, sıcak bir kar gibisin.
Beyhude bir çabasın Şebnem, beklemekten vazgeçilmiyor.
Utanmadığım, benden birisin Şebnem.
Uzakta bir köysün Şebnem, gitmesem de görmesem de bacalarında tüten duman ruhumu ısıtıyor.
Karışamadığım kalabalıksın Şebnem, olduğum yerde yok oluyorsun, uzun yolda ufukta görünüp yaklaştıkça kaybolan o ayna gibisin yoldaki.
Bana kendimi sevdiren, benlik şansı veren iftiharsın Şebnem.
Yatak odasındaki hurçtan çıkan kalın yorganlar gibi şüphesiz sıcaklığın.
En güzel ihtimalimsin Şebnem, yine de bil ki tasavvurun yoruyor halimi
Sokaklarım hala çıkmadı sana Şebnem, bilmiyorum var mı vakti
Ölmeden önce diyorum Şebnem... Elimi mi tutsan ki?
En güzeller Şebnemdir,
Şayet adın Şebnemse.