Buram Buram
Hatıraların,senden geriye kalanlar,sen,ben.Buram buran içimdesin,sesin de,nefesin de,bakışların bile.Hayattan daha mülemmelsin,aşktan bile daha gerçeksin,yarından daha yeni,sonsuzdan daha da ötesin adeta.Sana bu kadar yakınken herşeyden ve senden uzak kalmak da nedir böyle?Senin suçun bu,sen istedim,sen istemedin beni.Sen işledin belki ama günahkar sen değilsin,sadece yüreğin.Kaybedenler Kulübü ilminde de bahsettiği gibi''Kadınların en belirgin özelliği nedir biliyor musun?Seni sen yapan herşeye aşık olup sonra da onları senden alırlar''Tam bu olmasa da bunun gibi bir sözdü.Ama yanlış;Onlar,seni sen yapan herşeye aşık olup sonra seni daha da güçlendiriler aslında.Sen gittin,ama sana daha da aşığım.Sana olan hislerimi güçlendirmiş oldun giderek,beni vazgeçiremezsin çünkü benim elimde değil bu,yüreğimde bu.Bir sen varsın hayatımda;Pusulam,çizelgem,göstergem,haritam hepsi sensin.Tek dayanağım da sensin,ben de senden ibaretim.İster bir köle de,istersen kul,seninim ben sadece.Ne olmamı istiyorsan oyun,beni ne yaptıysan oyum ben.Fazlası olamam,benim sınırım da sensin başlangıcımda.Sende başlayıp sende bitiyorum.Ama izin vermem benden önce bitmene biliyorsun.Bu yine son değil,daha devam ediyor yaşamım.Daha bitmedi umut,sence bitti mi ihtimalin,bittimi ''Biz'' olma ihtimalimiz?
