Kabul Etmek
Kabul etmek sadece can yakar,sonsuz ve şiddetli.İnkar etmek daha iyidir,her ne kadar içten içe kabullensen bile.Ben kabullendim seni,seni ve başkalarını.Bazıları buna asillik,bazıları centilmenlik der ama ben aptallık diyorum,evet;Ben de aptalım.Akıl yaramıyor,yarar sandığımız şeyler kısa dünya hayatının sahteliklerinden ibaretken zararı kalıyor;Dünyada da ahirettede.Bazı geceler tavana bakarken şu sözler geçer aklımdan;''Elimden tutan olmaz,kabul et beni sen dünya.''Sigara gibiyim,içimde her an yanmaya hazır bir kıvılcım.Yanarak kendimi de öldürüyorum,beni içen düşlerimi de.Düşler öldü,sadece bir koku kaldı geriye,kaybetmenin kokusu.Ben de kaybetmek için yaşamışım,ee ne yapalım,kaybedeceğiz.Ama madem kaybedeceğiz bu savaşı,bari kahraman olarak anılıp şehit olalım.Acı çekmekten hiç korkmadım,artık alıştım.Ama sen çekersen,biterim ben;Tıpkı bardaktaki su gibi,sadece dipte kalan birkaç damla;O da küçük birer alın teri,seni kazanmak için harcanan.Son sözlerim bunlardı,tıpkı şarkı biterkenki o duygusal melodi gibi,asla unutulmayan...