Söylenmemiş bir detaydan korkuyor gönlümEn ince iplerin ucunu belliyor başlamayaDeli değilim ben di'mi? Değilsem bileGörüyorum her şeyle o aramdaki izsiz duvarıAlptuğ deli dolu, daha çok da doludur okuyucuBu başka kafa dikiyor beni çivi gibi hayataBen sağlamım da hayat değil ki.Şimdi kalksam yürüsem, düşsem düşünürkenYeni mi düştüm sanırsın, orda mıydım hep.Hiçbir şeyim yok kafamı çevirip bakmasamŞeylerin düşünülmeyen yanlarından kendimeEvler

Kendime gittim, kapıyı çaldım, kimse yok.Benim de aklımın takılıp düştüğü şeyler oluyor"Öyle olmasaydı" diyorum, "Nasıl olurdu?"Üstelik de biliyorum okuyucu, daha iyi olmazdı. Yine de insanın bıçağı acabası cebinde... Bilmem kimle o konuşmayı yapmasaydık diyorum mesela, biliyorum ki o gün olmasa bir gün yapacaktık; o gün alttan alsam hadi, bir gün alamayacaktım... Yani belki de diyorum sorun hiçbir zaman yaşananlar değil

Kendi gücüme gidiyorum okuyucu.Ben hep beni mazideki halimle tanıyorum, son zamanlarda olduğum kişi için çekip dövesim geliyor kenara kendimi; büyütme gözünde ha, sen duysan dersin ki "Bunun için mi yani yuh!" lakin tam da onun için okuyucu, çünkü ben kendimi bilmemle meşhurum.İçim sarsılıyor okuyucu, ipini koparmış bir hiçliğin her şeye bulaşması gibiyim şu sıralar; tutunmam, kalmam imkansız ve

Bizim bütün edebi neşriyatlarda giden hep hakir görülür malum, kalmaktır hani marifet olan. Oysa kimse de tutup demez ki nasıl kaldığın da önemli.Yapamadım işte, aşık olduğum için arkadaş kalamadım, onun iyiliği için bile olsa; biliyorum çünkü içine edecektim her şeyin, ona her baktığımda beni ne kadar da arkadaşça sevdiğini anımsayıp asılan yüzümü saklayamayacaktım. İyi bir oyuncu değilim ben,

Gidebildiğin kadar uzağa git Alptuğ, bir şey değişsin diye değil bu defa.Git, belki büyürsün, belki aynı kalır her şey.Biliyor musun zaten aynı kalsın.Kısa bir şiir: Uzun zaman önce, iyi ki vardın.