Kendi gücüme gidiyorum okuyucu.Ben hep beni mazideki halimle tanıyorum, son zamanlarda olduğum kişi için çekip dövesim geliyor kenara kendimi; büyütme gözünde ha, sen duysan dersin ki "Bunun için mi yani yuh!" lakin tam da onun için okuyucu, çünkü ben kendimi bilmemle meşhurum.İçim sarsılıyor okuyucu, ipini koparmış bir hiçliğin her şeye bulaşması gibiyim şu sıralar; tutunmam, kalmam imkansız ve

Bizim bütün edebi neşriyatlarda giden hep hakir görülür malum, kalmaktır hani marifet olan. Oysa kimse de tutup demez ki nasıl kaldığın da önemli.Yapamadım işte, aşık olduğum için arkadaş kalamadım, onun iyiliği için bile olsa; biliyorum çünkü içine edecektim her şeyin, ona her baktığımda beni ne kadar da arkadaşça sevdiğini anımsayıp asılan yüzümü saklayamayacaktım. İyi bir oyuncu değilim ben,

Gidebildiğin kadar uzağa git Alptuğ, bir şey değişsin diye değil bu defa.Git, belki büyürsün, belki aynı kalır her şey.Biliyor musun zaten aynı kalsın.Kısa bir şiir: Uzun zaman önce, iyi ki vardın. 

Çok aşağısından bakıyorum hayata, öyle ki bazen göremiyorum onu; kendimi de göremiyorum, epey oluyor yani. Ben daha ince biriydim okuyucu bakma, hoş, sen yine herkesten daha iyi bilirsin beni ya, ona rağmen yani düşün.Benim gibi kibriti yanlış ucundan yakmaya çalışanlar, mantığı tersine kuranlar fire vermek sanar incelmeyi. Böyle gördük biz n'apalım, bizim için en güzide incelik hakkından yahut

Doğru biri miyim ben okuyucu? Yani tüm anlamlarıyla soruyorum: Dürüst, hakkaniyetli, erdemli, düzgün, anlayışlı, kibar, sevecen ve diğer anlamlarıyla... Bence değilim. Bunların biri bile değilsem doğru değilim ve evet diğer hepsi olmak da hiçbir şey ifade etmez. Kaldı ki bunlardan birini yüzde yüz değil de doksan dokuz kapsıyor olayım yine yetmez anlıyor musun?Sen şimdi bana diyeceksin ki kim