Dalış

Çok aşağısından bakıyorum hayata, öyle ki bazen göremiyorum onu; kendimi de göremiyorum, epey oluyor yani. Ben daha ince biriydim okuyucu bakma, hoş, sen yine herkesten daha iyi bilirsin beni ya, ona rağmen yani düşün.

Benim gibi kibriti yanlış ucundan yakmaya çalışanlar, mantığı tersine kuranlar fire vermek sanar incelmeyi. Böyle gördük biz n'apalım, bizim için en güzide incelik hakkından yahut arzundan feragat etmek oldu hep. Düzden bakınca kaçmak oluyormuş tabii bu, e olur yani neden olmasın, afedersin sanki bir halt ediyoruz sanarken ölmekte olduğumuzu bilemezdik ki. 

Keşke işte kamikaze pilotu görmeseydim kendimi hayatın büyük yarısında, tamam bu benim suçum da sayılmaz esasen ama işte... Kızabileceğim insanlar neredeler, kızsam ne çare.

Anlaşılması zor, anlayın diye anlattığımdan da değil de işte... Demem o ki insanın körelmesi lazım geliyor bazen, her insanın değil, mental olarak gerisi ilerisinden çok olanın. Bir dinlenme biçimi olarak kaybolmak okuyucu, hem bakarsın tek yol o, hem bilirsin hiçbir işe yaramadığı gibi aleyhine de işleyecek. Benim kayboluşum ne zaman başladı bilmiyorum ama umarım çok geç değilimdir her şey için.