Biri var ki beklediğim, bilmeden her kimBelki o gelmeden öleceğim bir gece, belki bu...Dişi ağrıyan birine unut diyemezken,Ne rahat kızıyorsunuz hala ağrımamaBende mi suç üzende mi, belki sizdeEtmiyor mu kalbim bir 20'lik bileHiçbir gelen hiçbir şeyi düzeltmez biliyorumSevgi tamir değil karşılık bulmak benceBir kitapta ilk defa altı çizilen cümle gibiDönüp "Değmiş" desem yeter, bunca şeye...Aynımı aramıyorum, bana katılanı

Bir yılı daha ardımda bırakıyorum. Bu yıl nasıl mıydı? Dur hemen anlatıyorum.En eski dostumun onca sene sonra dostum olmadığını öğrendim, daha doğrusu ben onun değilmişim. Hatayı kendimde aradım, bazı şeyleri başa döndürmeye çalıştım başında bile güzel olmadığını anlamaksızın. Gençliğimdeki hiçbir şey yaşanmamış gibi şimdi, bomboş, iki yıldan daha uzun süredir tanıdığım ve bana zarar vermeyen ya iki ya

Tutunamadığım bir şeyler var okuyucu, hüsrana uğramışken yatıya kalıyorum içten içe; kimsesiz gibiyim, kendimden başka bir el olsun hissedememenin yokuşu hakim düşüşüme. Yalnızlığın başka bir evresi bu, kimsenin o kadar da içime dokunmayışı, belki de hep dışarıda kalmışlığım, ıslak betona oturup insanlığını unutmak gibi soğuktan.Anlaşılmak, hak verilmek manasında anlaşılmak isterdim okuyucu. "Seni anlıyorum"lardan sonra yükselen ama'lar soğuttu beni

Gitmesem de görmesem de, orada bir yerde canımın yangısıKaderimi ıslatır omzumdaki dudağın, dönme yüzüme ağlarsınSana duvar sırtım, bana ağır; göğsüm mermi dolu, sevgi mezarlığıİyiyim bil beni göstermesem de, benden bile korusun gövdem seniEn güzel halimi benden değil senden çaldılarİçimdeki sevgileri, hevesi kazıyıp attılarBana bile çok gördüler benden bir parçayıHerkes yabancı, korkum müzelik, ilk sana yönelikYa pay alırsan hüznümden,

Geçmişten kaçarken kendime çarpmışım gibi bir his, kırılan kemik olsaydı keşke ama kalbim işte. Geçiştirilmiş özürler gibi gözlerimin içine bakıyor, canım acıyor; beni burada bırakma dercesine son kez tutuyor elimi, bizim için olduğunu söyleyemeden ölüyorum onun oradalığıyla.Hala rüya görmeseydim belki yeni insanların ellerini tutabilirdim, birilerine güvenip kalbimi açabilirdim ama bu kırgınlık boyu aştı...Bilmiyorsunuz ama nasıl mahçubum, hem kendime