Aslında mesele hep "birinin neyi olduğumuz"dur, akrabalıktan ziyade ifadesel bir nitelikte yani. Mesela romantik ilişkileri ele alalım, aksi bir durum yaşandığında bizi üzen esas şey aslında karşımızdaki kişinin bize olan tavrından ziyade, bu tavrı sağlayabilecek en güçlü ihtimal, yani o kişinin içindeki yerimiz ve algımızın değişmesidir. Farz edelim biri olsun mesela, ortada hiçbir sebep yokken sevdikleri tarafından terk edilmiş; hatfa bu kişi bir şey mi var aramızda diye sormuş ve saçmalama falan diye terslemiş olsunlar. Çok yakın bir örneği anlatır gibiyim değil mi, ne acı.

Buradaki paranoya anlaşılmaz bir unsur mudur sizce? Demem o ki bu durumlardan geçmiş birisi, artık aralarında çok basit bir münakaşa olan birine dahi korkuyla bakmaz mı? Anormal mi yani bu gerçekten? Karşı taraftan bakınca öyle evet çünkü karşı tarafın sebebini bilmediği yoğun bir panik var önünde ve bunu görünce haliyle endişeye kapılıyor, ben onu da gayet iyi anlıyorum.

Esasen anlamadığım bir tek şey kaldı okuyucu: Arzulanmak, tercih edilmek, öncelenmek, bir beklenti olmak nedir ve nasıldır? Tek gibi görünmüyor ama öyle. Çünkü sevgi aslında bu sadece ve ben galiba bunu bilmiyorum gerçekten.

İşte ben yalnız bu yüzden kendi yanımdayım

Beynimde bir hatıra ruleti, döndükçe kalıyorum

Tutun bana ey biri her kimsen, işte gözlerinin içi

İşte ben yalnız bu yüzden hayattayım

Değil günler-cebir mevzu

Hak etmeyen ikilemler müjdeliyor halim

Alelade bir an, unuttuğumu sandığım bir yerden

Ses yükseliyor, ben düşüyorum, düşmek düşüyor

İşte ben yalnız bu yüzden...

Keşke kurduğum cümleyi anlamakla beni anlamak aynı şey olsaydı, yine de siz elinizden geleni yaptınız; fakat beni anlamak bana hak vermek demektir, çünkü benim baktığım yerden bakabiliyorsunuz anlamına gelir. 

Düşüncelerim ve hislerim sizi üzüyor anlatınca, anlatmasam yardımınızı reddettiğimi söylüyorsunuz; ama dostlarım kaçırdığınız dev bir nokta var, ben sizi üzmemek için onları söylemeyince onlar bitmiş olmuyor. Tam da bu yüzden gidiyorum işte, umarım bir gün anlarsınız. Çünkü siz varken de yokken de, bir ömür anlaşılmanın hasretiyle yaşadım, öyle olmasa bu blog bir gün biterdi kendiliğinden, keşke.

Biliyorum çünkü kalsam bir tiyatro çevirmek zorunda kalacağız: Her nasılsın dediğinizde yalan söyleyeceğim ve yalan olduğunu saklayamadığım için üzüleceksiniz, hadi doğruyu söyledim diyelim, sıkılacaksınız, bu sıkılmanız sonunda bana kızmaya dönüşecek, bense sizi bu hale getirdiğim için yıkılacağım bu defa.

Bal gibi de öyle olacak, biliyorum, yaşadım. Hadi sustum diyelim, saklamış olacağım, aramızdaki şeye dostluk denemeyecek artık.

Bıktım abi dert anlatmaktan, sizinle aynı konuları döndürüp durmamdan; benim bu derdim anca ölünce geçecek, ben öyle demesem bile öyle.

Bütün ihtimaller bunlar değil, bir tane daha var ama o da düşman başına: Siz de aynı yolun yolcusu çıkacaksınız, son nefesimize kadar birbirimizin gözünün içine bakacağız ama biliyorum bu defa da başka kimsemiz olmaz.

Ben bunu istemiyorum, siz bana kıyasla normal insanlarsınız, normal her ne demekse artık. Siz kaldığınız yerden devam, ben de başımın çaresine bakacağım; evet aynen böyle olacak, itirazlarınız geçersiz, çok istiyorsanız buyurun bana saymadığım bir ihtimal sunun ama hiç sanmıyorum. Benim yalnız ölmem gerek, kabullendim bunu, zaten her şey kabullenmekle başlıyor.

Son olarak, sürekli yalnızım diyorum ve kırılıyorsunuz ya, niye öyle diyorum ben? Hep şu iki adamınki gibi bir dostluk aradım; hep birbirlerinin yanındalardı, hiç yalan söylemediler, küsüştüklerinde bile birbirlerini birden bambaşka görüp siktiri çekmek yerine gelip yine birbirlerinin omzuna kondular... onu sunmaya çalıştım, sundum da hatta ama tek taraflı başarılı olmak bir işe yaramıyormuş. İstediğimi alamadan gideceğim, kabul, eğdim başımı her şeye.

Sizler iyi insanlarsınız,

Umarım ben de öyleyimdir.

Her şey için teşekkür.

Bir gün beni kaybetmek de önemli bir şey olacak mı?

Kimse kendini yerime koyamıyor, gerek de yok zaten; birine bir şey anlatmak yoruyor, susup öyle uzaklara bakmak istiyorum sadece, ne var öylece yanımda dursalar çıt çıkarmadan.