Bağımsızlık, özgürlük ile teknik olarak aynıdır bu doğru. Birine, bir şeye bağımlı, muhtaç olmadığınız zaman bir kısıt yoktur zira üzerinizde. Fakat na ait olmak ile bağımsızlık karıştırılır genelde, bir yere ait olmayış özgürlük ile bir tutulur. Sizce de böyle mi? Değil bence.Aidiyeti olmayan insan (ister mekansal ister manevi) kayıptır, kaybolmuş birinin özgürlüğünden söz edilebilir mi?Aidiyetsizlik açıkça acıdır doğrusu,

Kendi kendine dönüyor dünya,Kaybedecek bir şeyin olması için Kayıbın tanımı gerekiyor önce Ordan oraya seken kayıp halim,İlgilendirmiyor beni herhangiEskiden bir yerdeydim, biriydim sankiOrada kaldı ben olan, benden olanŞimdi bir ruh gibiyim, değmiyor olan geçenHer şeye alışılıyor, herkes iyi yahut kötü görüyorİlgilendirmiyor beni herhangiBir tür simülasyon kadar etkisiz gerçek yalan,Mezar değil bahçede olsan, alışık değilsenMisafirlikte gibi en iyi ihtimalle, rahat edemezsinKendimi

Yahu bu tam olarak ne biliyor musun okuyucu? Hani o bir zamanlar, her şey güzel giderken gerçek sandığım eşler dostlar vardı bildin mi? Sanki hayatım orada kaldı benim, onlar benim için ölünce hayatımdaki kalan insanlar bir tür klon gibi. Hani gerçeğe çok yakın olabilir ama gerçek olmadığını bildiğin için rahatça davranabilirsin ya; bir oyuncak köpeği kesmek ile gerçek

Bir makine huzuru içindeyim sentetikDuygusal bağ kuramıyorum uzuncadırYakıcı bir yanım oluştu, ona kapılıyorumDurmayı isteyemiyorum, pişman olamıyorumKurşun gibi her yana harcıyorum kendimi deUmurumda olmuyor bile kandan eserimKayda değer değil yeterince hiçbir şey, kimseİster sevgi olsun yahut merhamet, yapamıyorumÇok eski bir el tetiğe davranıyor sanki elimdenBen tereddüt etmezken, bir şey ölmüş oluyorDeğişeceksin derlerdi ya, hayretNe zamandır alelade arkada bırakmak, bana

Kör bir ölüm oldum gidiyorumYangından arda kalan, hissi, acıması yokDeğiştim ve tatlı geliyorsa yakmak gemileriBurada gibi hissetmiyorsam hele kiYalnızca beden maruz gibi her şeye, yaşam dahilReelde kötü olan, tadına varınca dönülmeyenBir yıkım işte, benzeri gibi bazı günleriminBaşıma geleni gözlerimde mi görüyorum,Gözüm mü döndü kayıp mı oluyorumEhemmiyeti kalmamış gibi varlığınNaylon gibi geliyor insanlar,Nerde bağ kurmam, şefkatim, acımamKendimi cellatlarımın yerine