Bugün hala çok da uzaklarda olmayan bir ben, hala eskiden can ciğer oldukları ile şimdi düşman olduğu için yeni insanlarla dostluktan korksa ve bu yüzden onları kovsa, kendinden bilerek soğutsa bile...Değişim beni incitse de biliyorum birileri hep kalır; bugün bu, yarın o.Değişmesin isterdim, biri gidip diğeri gelmesin de biri kalırken diğeri de gelsin isterdim, kalabalık ve güzel olalım

Abi ben anladım ki bu hayatın kapısı yok. Yani hayatımıza girenler, çıkanlar belli falan değil. Bana deseniz ki Alptuğ ailen dışında kim hayatında? Cidden bilmiyorum. Hem nasıl denir ki bu, borsa gibi her an şu girdi şu çıktı falan mı?Bir kere birinin bizim hayatımızda olduğunu hissetmek asıl mühim olan ama korkarım bu da "en az" bizim elimizde.Diğer türlü

***En alttaki şarkıyı açıp okuyunuz.***Yerine koyamayacağım, hiç yerinde olmamış ve bu da kimsenin suçu olmayan koca koca şeylerin arasında sıkışık ömrüm.Gençliğim, çocukluğum... Bisiklete binmek, futbol oynamak, kovalamaca gibi somut şeylere duyulan budala ama anlaşılabilir bir özlem -den ibaret- değil bu. Genel manada bir öyle olmamışlık, bilmem anlatabiliyor muyum; bilhassa arkadaş ortamı, meçhul kalabalıkların özeni...Açık ve net, benden başkası

 Mumlar sönüyor içimde, eski mi eskiBinbir hatır ve sevgilerden: sonsuz karanlığaYenisini yakmıyor kimse, bir parça ısınmadanDikenlere batan ben, damla bile kaldıramayanSıcaklık, yakınlık, özen yahut adına ne dersenBu kadar eksik olmasaydı, adeta kesik süttenYarım kalmasaydı, hayat gibi içimdeki güllerÇok sevdim ve seviyorum herkesi,Keşke çok şey değişmeseydi...

Anlamadığınız bir uzaklıkla gezerim hep cebimde, size söylenmemiș günlerimde, asla bilmeyeceğiniz kapılarımdan çıkıp giderim sık sık. O kadar da kötü değildir esasen kaybolmak, hele ki bir bilinmeyenden diğerine giderken.Yanmış gemilerimin kokusuyla burnumda, bütün gün ve geceler, görmediğiniz ölçülerde çok çalışırım, otuz şey düşünür, kırk şey yaparım. Görmezsiniz.Önce kırıp sonra boyadığım mat şeffaf duvarlarım; derdim benden sızdırdıkları değil bana