Kaybı yalnız kendi umrunda olan bir savaşsınAdlı bir yanılgısın gece köründeDeğil bir ucu duvarın, tam altındasınUnutulmuş ateşin, kendini acıtan yangınısınBir anlık dalgınlıksın değil dahası.Sona dahi değil, hep ama hep arda kalacaksınNe olacaksın kim için, nasılı ne kadarıAğırlaștı biliyorsun kalbinin kantarıAynadaki senden daha mı canlıSaydın mı kaç insan olduBir daha yașanmayalıBekleme dünü kır nikahıDüştü çatladı göğüste duranAkan aktı, kirlendi

Her şeyim var da ben yokum sanki; etrafımda dostlar, yemek desen yemek, para desen para, ne dersen... Ama yine de gözüm uzakta bir adada sanki, Kardak kayalıkları gibi fiziki olarak anlamsız bir ada. Sanki ışığım o adaya bakarak sönüyor... Ben bir şeylerim fazla olsun istemedim ki hiç, kendim daha fazlası olmak istedim, bunu ne derece anlayabiliyorsunuz? Hani on

Susulmuș bir ihtimal belki adınBilmediğin bir şeyler üzereyimYaşamadan özlediğin ne varsaBenim, aynamdaki yaşlı halim.Buradalığım bağlamaz seni amaKanıma karış isterdimHep yarınıma ait kalmaÖlüm ki nardan ruj iziİstesem de silemem Hiç başıma gelmedinUmudumsun, kesilme.Ucunu göster bari kaderimdenUnutulup gideceğim sana değmedenAsansör kapısı kıran itfaiye gibiİzin almadan gel artık hayatımaDurdurma dünyamı, yetiş yeterKorkma da benden, öpsen geçerGüldür biraz, kapansın kırışıklarımOkşa, daha dökülmez saçlarımın...Bekletme

Başka bir gerçeğim olabilir miydi sorusu balık gibi çırpınıyor beynimde. Sen olsan farklı olurdu belki, bu kadar inanmıyor olmazdım dostluğumu istediğini söyleyenlere, kadınlara yahut. Hiç tekmelenmemiș, hiç üşümemiș, hiç yalnız kalmamış birinin budalaca yaşam sevgisi dolu olurdum; saçlarım dökülmezdi belki, kendime ihtiyar demezdim, kapkara bir odada tüm günleri öldürmezdim. Sen olsan müesseseden der geçerdim kimi dev acıları, hiç

Klozete atılan japon balığı ölülerini daha iyi anlıyorum şimdi. Aslında bakarsanız her şeyi hep anladım, hatta bir yerden sonra o kadar anladım ki kendimden bile saklayamadım. Bazı değerli vazoların tuzla buz olma vakti bugün, kendime bazı gerçekleri birer bıçak gibi vura kıra, gerekirse döve söve itiraf etmeliyim. Ayağa kalkmak için düştüğümü kabul etmeye mecburum zira.Var olmaya çalışıyorum dişimle