Beş yüz altmış iki mevsim dönüklüğünde kiraz çiçeğiyle Kaldıktan sonra baş başa saadet ve ürperti makamı bir uğultuyla ellerimi Titreyen tan vaktine doğru uzattığımda gözlerin tereddütsüz Daima terli ve unutulmuşken böylesine bariz ve aynı oranda sessiz İlintili iniltilerinin vaka gibi ördüğü ilmek duvarından Atlamazlar sarılacak dahi olsan, içeride teksindir bilirsin Ve mıh gibi süzgecinde hayatın bir yerlerine üşüşen

Işığı gördüğünü iddia eden herkesin bir nefeslik şiddetine vekil atansam İlk iş dudaklarım ıslanır arena ortasında barikatın üstünden Atlamamak atlanmamış olmamayı gerektirmezdi ben çocukken en uzunundan Bir eşek olmak için yeter şimdi biraz umutlu olmak Kasiyerin vereceği on beş kuruş para üstünden ve kendinden bir şey Beklemek üzerine felsefe değilse bile hayat bilgisi Kitabıydık bir en değerli çekiç

Mutlak ardalanan hiçlikle yalnızlığın gölgesinde Na öncelenen bir ben ki hududunda yaşamın kati suretle Ağrıyan sakallarımın bütünlüğüne binaen inadımla yalanlığına dostluğun ve sevginin Sizi hamile ilan ediyorum, kaderi öpebilirsin Pişmaniye gibi elinde dağılan çabanın artığı kederden Ve haki bir göklüğe yüz tutup sarsan mevcudiyeti derinden O karanlığa filexible bir tutum kazandıran A person will come untill our pain

Gözbebeklerim büyüyor mağrur karanlıkta Adam oluyor da biraz kapanmayı öğreniyor Göğsümdeki fil dişleri hep bir ağızdan bağırıyor "Al kırdın kırdın!" Kalın bir çiviyi tükürür gibi kalbim "Bir daha söyle" Tavana yapışmış sakızın gözyaşı kafama dökülürken Kıvırcıklaşan sakallarımla, artık benim olmalıyım, benim. Islak gözlüklerle nereye kadar görmek oysa ki Göbeğimde kaybettiğim geçmiş kaşınıyor, Terli terli sayfa çevirmiyorum zaten artık