Kendimi fevkalade bir azınlığın parçası gibi hissediyorum,zaten içerimde var olan azınlık,farklılık ve soyutluk tutkuları ayrı bir tat katıyor buna,ama azınlığın tutkusuysa çok başka... Eskisi gibi değil tabii artık,sanıldığı gibi şiir sevmiyor kadınlar,romantizm istemiyorlar,ya da sevgi,belki de aşk bile.Artık yalnızca küfür dolu ağızlar,argolar,laf sokuşturma çabaları... Mesela sorsan Tomris Uyar'ı pek kişi bilmez,oysa benim gibiler için ideal kadındır,başlıbaşına bir tutku,aşk

Şuan önümde ne var biliyor musun?Hatıra defteri,ikinci sayfa,yeşil bir kalemle atılmış imza,üstünde ismin,üstünde bana sözlerin,belki de en iyisi''el yazın''..Ben senin kadar orijinal değilim kabul ediyorum,sana olan aşkımın yalnız bünyevi kısmı da olsa internet üzerinde.Niye diye sordun mu?haklısın,ben bile sormadım... Umarım okumazsın bunu,umarım okumam,umarım okumazlar,dilerim anlamaya çalışmazlar... Eski alışkanlıklara da başladım sayende,Cem Adrian,DUMAN,Teoman ve vesaire;unutmamışım da üstelik ezbere bildiğim

Yazıyorum,şiir okuyorum,müzik dinliyor,söylüyor ve çalıyorum;mutlu gibiyim de,unutmuş gibiyim belki..Ama yok,tanımazdan gelemiyorum,saçları,sesi derken ne zaman olursa olsun cız ediyor içim..Unuttum derken,artık başka biriyim derken o 13'ündeki ben geliyor yanıma,omzuma dokunup yok oluyor..Bazen de onunla ilgili şeyler,çiçekçinin önünde gördüğüm her beyaz gül,resim çizdiğim o küçük not defterinin içindeki kendine benzettiği kız,hatıra defterimdeki el yazısı falan işte... Bunların hepsi sızlatıcı detaylar,bir

Şu hayattaki en zor şey tutturduğun çizgiyi korumak,öyle ki doğru veya yanlış oluşunu dahi geçtim artık... Haklıyken haksız duruma düşmekten kaçınanın korkaklıkla suçlanacağı kadar,birinin bir başkasının yaptığını yapınca ona yapılan övgünün aksine örseleneceği kadar,kendi açığıyla bile birilerini suçlayacak ve açıkça söylemekten çekinmiyorum''başkalarının güya zaaflarını kullanıp onları kışkırtmaya çabalayacak'' bir''Cahil cühela takımı''yla yaşamak,onlarla aynı havayı solumak,göz göze gelebilmek,hatta iletişim

Şuh kahkahalar,ağır çekim zaman,siyah beyaz etraf,bulanık çerçeveli kadraj..Dün bir zenci öldürdüm,bir duvara işedim,biraz su içtim..Kelebek patladı,bulutlar morardı,kadın ağladı ve unutmaya başladık... Tanrının eteğine sarılır gibi nezaket beklerken,küfredebilirsin de sevişirken;tenin barut kokar gibiyken,susmayı da tercih edebilirsin ölürken..Hala anlamadın mı,cahile kafa tutanı öpüyorlar,yalnızca kendim anlayayım diye bu saçmalıkları karalarken bile aynı şey... Birgün New York'da hapse girersem bana Tokyo'dan telefon