İyileşiyor
Çok ilginç,bu gün hiç de beklemediğim bir durumla karşılaştım.Muhtemelen bu yazdıklarımı şu an sen de okuyorsun,bu yüzden direk sana hitapen yazacağım.Bilirsin,utanç insana özgüdür.Önce senin bütün bunları öğrendiğinde utanmış ama daha çok korkmuştum,insan insanı kaybetmekten korkar çünkü.Açıkcası senden böylesine olumlu bir tepki gelmesi içime su serpti.Bunu sana kim anlattı bilmiyorum,ama ben gizli kalmasını tercih ediyordum.Burada sadece kendi kendimle yüzleştiğim bir nevi matem oluşturmaktı amacım,konu ben olunca ister istemez sen de dahil oldun mevzuya.Evet,yazdıklarımı okumanı çok çok istedim,hatta hala öyle;fakat sonradan bütün bunların tozlu birer satır olarak kalmasında fikir almıştım,umarım beni anlamışsındır.Sevmek ise;evet seni hâla sonsuza en yakın hatta sonsuzdan öte bir biçimde seviyorum.Belki karşı çıkabilirsin,elbette.Fakat yine de sana olan sevgimi azaltamaz ve zedeleyemezsin,biliyorum çünkü ben bile denedim,cidden de imkansız.Galiba en iyisi buna bir son vermek yerine kendi içinde yaşamaktı,tıpkı evcilik oynar gibi;belki ev yoktu ama yine de hissetmiyordun yokluğunu...
