Kırdıysam
Eğer bu güne kadar tek bir sefer bile kırdıysam seni,incittiysem özür dilerim.Böyle davranmanın sebebi nedir,nedendir bu asabiyetin?Eğer sana karşı bir yanlışım olduysa çekinme,söyle;düzeltmekten kaçınmam.Eğer beni kendinden soğutmaya çalışıyorsan,bil ki sadece canımı yakarsın;asla silemezsin sana olan aşkımı.Hem nasıl sileceksin,ben bile silemezken.Silemiyorum dediğime bakma,silmek istemem.Yaşadığın acıya aşık olup canının daha çok acımasını istemek gibi bu;Artık bağışıklık kazanmışsındır,sadece iyi yanlarını hissetmeye başlarsın.Ermek de bir bakıma budur,ermiş olmuşsundur.
Bak,birgün oturup konuşalım,bütün bunları.Söz,dayatmam,yine sormam istersen.Ama bilesin ki;Şu durumda beni anlayabilme ihtimali olan tek kişi sensin,eğer sen de sırtını dönersen vazgeçerim.Kimsenin seni en ufak anlamadığı dünyada seni anlamayanları içinde barındıran bir hayatı yaşamanın ne önemi var ki?Hem beni anlasalar bile,ne yapabilirler ki.Sadece bilmiş olurlar onlar,ama bilmeleri hafifletmez içimdeki bu yalnızlığı.Yalnızlık dediğimi yanlış anlayanlar var,benim yalnızlıktan kastım sensizliktir,anlaşılmamaktır.Hoş;Zaten sensizsem demekki beni anlamıyorsundur,bu döngü böyle sürüp gider.Kim karşı koyabilmiş ki bu acıya,acı da değil aslında;Sadece çekenlerin bilebileceği berbat bir his temelde,inceye inince acıya döner işte.
