Frenli Şiir

Artık bilmediğim ama bir zamanlar biliyor olduğumu bildiğim

Bir şeyin acısı yokluyor ceplerimi, biraz daha zorlasa dökülür

Başka birinden duymak istemediğim onca boktan işim

Derken anın içi bölünür, en az benile birlikte 

Penceremin acikadak bir yanı yok artık küçük kız;

Taş atılsa kırılmaz korur da, gördüğüne dökülüyor dışarıda

Olmadığm her şeyinize selam olsun insanlar

Siz de ben de çözülür gideriz bir gün,

Tek fark kaygan bir kader kadar kaçınılmaz, biliyor olurum

Dahil olmadığım sizlerin de yapayalnız olduğunu, birlikte

İşte gün işte gece 

Bir yalnızı ben olsam keşke 

Değilsiniz farkında ve ciddiyetinde

Bana tercih edip seviyor sandığınız her kimde

Daha kere daha benden yalnız olduğunuzu.

Ben durdum ve bir tren indi içimden.