Ayaklı Şiir

Neyin üstünü neyle örttüğüm değil 

Üşümemek ilgilendiriyor beni

Değişir sandım zamanla bir şeyler ama

En eski yerinden kanıyor hatırladığım...

İnsan unutur mu üstüne az basıyor diye ayağını

Daha kötüsü ayağının insanı yok sayması

Saatte yüz seksenle gidiyorum ta kendime

Boktan bir karartı önümde, gelen kim giden ne

Çek ellerimi üzerimden!

Uğruna öleceğim on kişi sayardım eskiden olsa 

Bir yerden tanımıyorum şimdi hayır

Kim onlar, kimin bu esen yel

Yaz geldi ben üşüyorum, affet yalnızlık 

Ben insanlara alışamıyorum artık

Bundan kelli ne ait olurum ne benimdir birileri

Eş, dost hepsinden geçtim 

Kurşun gibi ağır ve üzerime düşüyor

Ne bir tutam sevgi ne yakınlık

Gitme çanlarım çalıyor artık

Her kimi benim için - benimle görsem

Zannetme korkusu başka, ağır basıyor

Eskisi gibi değilim biliyorum