Ev

Ait değilim, ait olamıyorum

Kimseyi, hiçbir yeri evim gibi hissedemiyorum

Çoğu zaman bir rüya sanki,

Yanımdakilerleyim ama orda değilim

Dostlar, binbir iyi insanlar, bunu değiştiremiyor

Ait değilim, her şey yabancı geliyor

En iyi arkadaşları bile benden hissedemiyorum

Ki bu onlardan bağımsız, suçları eksikleri yok

Ev gibi gelmiyor hiçbir kavram. 

Meğer benim derdim dediğim şeyin adı

Aidiyetsizlikmiş yalnızlık değil,

Bir yabancı gibiyim, misafir

Eğreti duruyorum, ek, sonradan gelen bir şey

Kendi hayatımın davetsiz misafiriyim, 

Binbir izzeti ikram görüp el üstünde tutulsan da

Bilirsin ya senin değildir, rahat edemezsin. 

İşte o his uzun zamandır hayatımın kendisi

Ben eksik değilim sanki de,

Tek eksiğin ben olduğum bir dünya var bir yerde

Ama bulamıyorum sanki, iş işten geçmiş belki

Mahsur kalmışım kendi hayatımda

Asla ısınamayacak gibi tam olarak, 

Ne bir kadına, ne bir aziz dosta, ne kendime. 

Her an diken üstü, her an ölmek üzere.