Şimdi sence ben hakikaten bilmiyor muyum okuyucu: Kim yüzüme güler arkamdan iş çevirir, kim aslında samimi değildir, kimin hangi dediği şaka kiminki ciddidir... Biliyorum tabii ki, her şeyin kokusunu burnumda, bakma öyle safça, kek takıldığıma; anlamazdan, bilmezden geliyorum, zira o kadar önemsiz ki bir skeç gibi seyrediyorum etrafımda üstüme dönenleri.Hani bacağından asılır her koyun ya, benim bacağımda metal

Kendi gözlerine bakabilsen ne söylerdin okuyucu? Daha zor bir soru da: Sen onu söylediğinde, kendin sana ne cevap verirdi?Ben gördüm çünkü biliyor musun. Sanki bir seçenekmişçesine cazibesine kapılıp yavaş yavaş hiç istemediğim, benle alakası olmayan, berbat ve kötü birine dönüşüşümü gördüm. Neyse ki en azından bu konuda akıllı bir adamım, bir gün kendimi tanıyamayıp pişman olacağımı bildiğim için

Boş, soğuk bir kalenin üstünden bakıyorsun dünyaya, havanın kapalı olduğuna inanarak. Sana kızmıyorum, o kaleyi oraya dikme sebebini en iyi ben biliyorum, neden almadığını kimseyiEski halin yok, haklı endişen; değil top tüfek, biri parmağının ucuyla dokunsa düşeceksinBir kere daha kaldıramazsın, bu tek ihtimal yüzünden de bir gün, kale sen olacaksın. Baksana şimdiden yok farkın; boş, yalnız, yankılı ve yanış; eskimiş

Ben üç tür gitmek tanıdım şu dünyada:Bulunduğu yer değişir belki diye gidenlerGittiğim yerde değişirim belki diye gidenlerBir yeri değiştirmeye gidenlerAma aklıma bir şey takıldı sayın okuyucu; sence kim, gitme arzusunu çevresinden saklama kaygısı gütmeyenden daha isteklidir ki gitmeye... Yani bazen de mesele gitmek falan değildir, durmaya değecek bir parça neden ararsın, herkes gitmeyi istediğin için sana köpürürken bile

Başım döndü, beni bir odaya aldılar Son yüzler gördüğüm, bir el göğsümdeÇok yabancı, soğuk, tepede beyaz lambaÜşüdüm, anlayamazdım. Keşke tanısaydımGözlerim kanıyor, ordaymışım gibi içine bakıyorBiliyorum değilim, çoktan soğudu bedenimKeşke tanısaydım, benim için perde kapanmadanBir camın arkasından bile olsaHayatta kalsaydımGölgelere karıştı ismim, tuhaflıklar efendisiBir fikrim vardı kendinde değil, Yetmiyor dünyanın azami romantizmiVe ben ilk kez görerek vedalaşıyorum dünyamlaBeni bir odaya aldılar,