Onu Hala Sevmek
Bugün bütün bir gün onu düşünmedim desem yalan olacağı pek açık.Ne yalan söyleyeyim görmemek de iyi geldi günlerdir,imkansızlıklar gönülden ırak olabilmeli ki güçlü kalınabilsin di'mi?O benim imkansızlığım ya,güzel gözlü imkansızlığım...
İlk imkansızlığım değil,son olmasını da sırf imkansız olduğu için istemem zaten.3'te 3 bile oldu yenilgilerim,ama ben hala daha tek bir zafer için çırpınıyorum;zira 100'de 99 dahi olsa o kalan 1 olumlu ihtimal kendini %100'e tamamlar biliyorum...
İşe bak ne de çok ve de hala seviyorum lakin yüksek muhtemel sanmıyor,şüpheleniyor ama ihtimal de vermiyor belki çünkü ben asla onun beni görebileceği şekilde ağlamadım,umursayacağı kadar mutsuz davranmadım ama bin katı kadar da umutsuzdum...
Onu hala sevmek nedir şimdi tam olarak,umut mu?hiç sanmıyorum,başka birini sevememek?kısmen,ona aşık olmak?hem fikren hem de manen..Lakin bu hiç bir şeyi değiştirmeyecek,yani ben onu,ya da bunu,ne bileyim şunları falan da sevmiş olsam onun için bir şey ifade etmeyecek ki.Bu umutsuzluğa rağmen koruduğum şu sadakatliliğimin onun için,onun benim için olduğu kadar olmasa da değerli olmasını dilerdim.Çünkü bir insanın fıtratında olan olarak;onun yerinde ben olsaydım,bu benim için çok değerli olurdu...
Onu hala sevmenin mantığı bu çiğnemelere rağmen işliyor işte,çünkü bir insanı hakkıyla sevebilmek için onun sen olması da gerekmez,peki ne gerekir?Onun seni sevmesi,yani aslında tam olarak bu değil ama insanlar anlatmak istediğimden bunu çıkartıyor,benim bahsettiğim ise içimdeki sevgiyi tam kapasite sunabilmek,belki de benim bu isteğim sadece onun beni sevmesinden geçiyordur kim bilir...
Demek istediğim gözlerine boylu boyunca bakabilmek,aklından geçen her an ona onu sevdiğini söyleyebilmek ya da belli etmek,onun için elinden gelen her şeyi yapmak,mutluluğu,geleceği ve vesaire her şeyi için...
Ama bilmiyorum abi,sanırım bu ülkede herkes müsaadesine ihtiyaç duyuyor seveceği insanın bile,sanki riskmiş gibi,tehlikeymiş gibi,Allah'ın cezasıymış gibi...
Ya bunu söylediğimde beni seven insanlar(sağolsunlar)kem-küm edecek lakin bazen böyle düşündüğüm oluyor,çünkü istemli ya da istemsiz hayat ve en çok da bu insanlar,sevdiklerim beni öyle durumlara sürüklüyor ki bundan alıkoyamıyorum kendimi.Önünde koca bir duvar vardır,üzerinde bir sürü bir şey yazıyordur ama eşek kadar da kötü bir şey yazıyordur;o zaman"Bu niye bu kadar büyük?"diye düşünürsün ya diğerlerine göre,özellikle büyükmüş gibi..İşte ben de her insanın yaptığı üzere kader hakkında,ya da kaderi bir kenara bırak ama sadece aşk konusunda böyle düşünüyorum,sevilmek konusunda...
Yazılarım,fikirlerim,hedeflerim,yönüm,bakışım,başarılarım falan eyvallah,lakin bunların yanında onu sevmek,daha doğrusu sevememek o kadar eşek gibi yer alıyor ki anlatamam...
Bunun izahı belki sadece mümkün değildir,ama kalan her şeydir,aşk için değil belki ama şu an aşkımın bulunduğu durum için.Evrensel genellemeleri sevem,çünkü bu insanları riske sokar;benim durumum gibi mesela,neymiş"kaçan kovalanır mış",tabi tabi kovalanır,kovalanıyor.Kaçmak saçmayken,yüreğim teslim olmak için inim inim inlerken bunu bana söyleyebilmen..Güzel,çok güzel...