Neler oldu neler geçti be,geçmeyenler de vardı içinde;sineye çektiklerim,meyedan dayağı gibi açık saçık yaralarım.Dedim ya duygusal bir adamım; Bir zamanlar onu sevdiğim için pişman değilim ve kendime kızmıyorum;neden sevdiğimi de bugün anlıyorum ilk defa,onca şeyden sonra bile özür dileyebildiği,bunu yapamayacak kadar katı olmadığı için.Dünya işte bu,öyle bir dünya;olmayacak kişiyi sevmişim,sevmiş-tim ama yanlış kişiyi değil... Başka bir sayfa açıldı

Uçan kaçan çapkın çocuk,kaba bi'de duyarsız,zeki ama tembel falan..Olamadım hiç,istediysem bile olamadım.Kaç kişi gördü benim gibisini,aklını edebiyat ile bozmuş çocuk bir deliyi...Hayatım şiir olmuş,anılarım edebiyat benim.Kabul edelim sıkıcı bir herifim,zaten öyle karizma da değilim... Kendime göre antisosyal,soğuk nevale bir adamım,ne tarzım ne stilim;sanarsın ki bir aşkı bir de yazmayı bilirim..Şimdi kime desen inanmaz,aşkın kitabını yazmış adama okuyan herkesin

Bu çok fazla olmadı mı artık?Her göğe bakıp seyre dalışımda bulutları,boş insanlarla boşa giden duygularımı hatırlamam.. Elin çocuğu kaldırımdaki papatyayı koparıyorsa,neden ben oluyorum ağlayan hüzünlenen... Ağlamayanın yüreği kaskatı olur belki,ama fazla değil mi;sokakta ağlayan bir kadın görünce ağlamak, ya da daha kötüsü mutluyken bile bir gün biteceğini düşünecek kadar paranoyak olmak... Kötü biri olamam belki,ama merhametim yok kendime.Sevneyi

Bu satırları sizlere memleketimin balkonundan ay'ı ve yıldızları seyre dalaraktan yazmaktayım.Harbiden ay gibisi yok seyri edilecek,Ay'ın sararmış yüzünün belirtisiz parıltıları ardına boylu boyunca uzanarak düşlere dalmak bir başka.. Ay,sanki öyle bir masum,öylesine asaletli duruyor ki var ancak yok gibi bizleri aydınlatıyor göğün en derinlerinden... İnsanı bir çekinme hissi kaplıyor Ay'ın huzuruna çıkınca,herkesler ister istemez düşünme,huzuru hissetme ihtiyacı hissediyor.Öyle