Aşığın Yalanı
Seven de yalan söyler nadir,umursadığı için,belki de endişelendiği için;seven gibi sevmeyen de,sırf umurunda olmadığı için..Deyin ki şimdi bana''Aşık yalan der mi?''Benim gibi bir adamın buna hayır demesine kim şaşırabilir ki,ama ben evet diyorum''Evet kesinlikle''
Aşıklar kendilerine yalan söyler bazen,hatta sanki bir başkası söylemiş gibi de inanırlar ve inanmak isterler;bazen ise doğru o kadar belirgindir ki,kuşku ve umut onun yalan olduğuna inanma,inkar etme isteği uyandırır aşıkta.Aşığın sevdası bonkörlüğüdür,ama yalanı bencil ve nankörlüğü;çünkü çok şey kaybetmiştir kendine değer biçmeye çalışırken,olmayacağını anlayıp bunun bir sevap olduğuna da inanaraktan hep başkaları,ama en çok da sevdiği için birşeyler yapmaya çabalamıştır,üstelik bunu yaparken nereye kadar gidebileceğini sorgulamaktan da oldum olası kaçınmıştır...
Düşünsenize;içinizde ne idüğü belirsiz ve belki de sizi kötüye sürükleyebilecek bir his varken siz farkında olmadan ama bilinçli bir şekilde doyuruyorsunuz bu hissi,inanarak ya da inanmak isteyerek...
Herşey o bir gram mutluluk için aslında,pek çoğumuzun sahip olmadığını sandığı,bazılarımızın ise sahip olduğunun farkında olup yine de daha fazlasını istemekten kendini alamadığı o cazip küçük tohum.Biz insanlar önümüzü göremeyiz,hayatın en içten yanıdır bu;kendimize veya bir başkasına sarf edeceğimiz yalanın neye götürdüğünü bilmeden koca bir kumara girişiriz çoğu zaman...
Ancak aşığın yalanı bir kumar değil,sınavdır;aşığı diğerlerinden farklı kılan ise kendine söylüyor olması değil,bu yalanı doğruya çevirmek için de çaba harcıyor olmasıdır..
Umarım yalanımızı doğruya çevirebilecek kadar şansımız olur;öyle olduktan sonra dilediğin kadar yalan söyle,ne mutlu...
Aşıklar kendilerine yalan söyler bazen,hatta sanki bir başkası söylemiş gibi de inanırlar ve inanmak isterler;bazen ise doğru o kadar belirgindir ki,kuşku ve umut onun yalan olduğuna inanma,inkar etme isteği uyandırır aşıkta.Aşığın sevdası bonkörlüğüdür,ama yalanı bencil ve nankörlüğü;çünkü çok şey kaybetmiştir kendine değer biçmeye çalışırken,olmayacağını anlayıp bunun bir sevap olduğuna da inanaraktan hep başkaları,ama en çok da sevdiği için birşeyler yapmaya çabalamıştır,üstelik bunu yaparken nereye kadar gidebileceğini sorgulamaktan da oldum olası kaçınmıştır...
Düşünsenize;içinizde ne idüğü belirsiz ve belki de sizi kötüye sürükleyebilecek bir his varken siz farkında olmadan ama bilinçli bir şekilde doyuruyorsunuz bu hissi,inanarak ya da inanmak isteyerek...
Herşey o bir gram mutluluk için aslında,pek çoğumuzun sahip olmadığını sandığı,bazılarımızın ise sahip olduğunun farkında olup yine de daha fazlasını istemekten kendini alamadığı o cazip küçük tohum.Biz insanlar önümüzü göremeyiz,hayatın en içten yanıdır bu;kendimize veya bir başkasına sarf edeceğimiz yalanın neye götürdüğünü bilmeden koca bir kumara girişiriz çoğu zaman...
Ancak aşığın yalanı bir kumar değil,sınavdır;aşığı diğerlerinden farklı kılan ise kendine söylüyor olması değil,bu yalanı doğruya çevirmek için de çaba harcıyor olmasıdır..
Umarım yalanımızı doğruya çevirebilecek kadar şansımız olur;öyle olduktan sonra dilediğin kadar yalan söyle,ne mutlu...