Kendi sesimi duyamıyorum, ağır geliyor göğsümdeki mecazi hırıltıÖnceleri üstüme örttüğüm yalnızlıktan battaniye, beton formunda şimdiDerimin altında uzun bir ezgi, aklımda silik yüzler, hak etmediğim şeyler...Tahta bir kapının kapanış yankısında uyuyor gibiyimFarkımdayım. Bir tek ben.Görmeye değer birini arıyor gözlerim galiba Görse düş der, yanından geçse bakamazHer şey bir başkasının gibi artık, tüm hak edişlerYakıştıramıyorum her neyi kendime düşünsemBenim değil bu

Bu sabah, aynı yollardan yürüdüğüm bir arkadaşımla hasbihal ettik, biraz da burada hem sitem hem genç arkadaşlara kılavuzluk olarak konuşmamızı bir metin haline getirerek paylaşmak istedim:Bir tanıdığım sinema ile iletişim tasarımı mı ne çift anadal yaptı, İngilizcesi de çok iyiydi. Ama bir türlü dikiş tutturamadı. İyi ki o kadar kasmamışım diyorum o yüzden. Hani, yok yüksek lisans, yok

Bir yetişkinden, öğrencilik zamanlarına bakış:Son zamanlarda herkes üniversitenin ne kadar gerekli olduğunu tartışıyor ya, önce şunu sorgulamamız lazım: Lise ve ortaokulda öğrendiğimiz şeylerin hayatımıza ne kadar etkisi oldu? Ne aklımızda kaldı? Hangi bilgi gerçekten kullanıldı? Hangi dersler sadece sınav kağıdını doldurmaya yaradı?Şahsen okulda -buna üniversite hayatımın çoğunluğu da dahil- öğrendiğim şeylerin çoğu işime yaramıyor, zaten hayli kısmını da

Bugün, esasen böyle bir başlıkta daha evvel ne hikmetse hiç yer vermediğim birtakım kanı bozuklar güruhuna yer vereceğim:Bunlar, ordan oraya sürüklenmekten gocunmayan, aldatılmış olmaktan gocunmayan ve -sanırım anlatacaklarıma binaen bunu azıcık da olsa hak eden- boşluğa düştüklerinde size denk gelirlerse şayet sizden hoşlandıklarını söyleyecek ve garip biçimde buna kendileri de inanıp doludizgin yavşayacak, siz bir gariplik olduğunu sezdiğinizdeyse

Bu yıl hakikaten yapayalnızdım okuyucu, etimle kemiğimle yapayalnız; birileri sözümona cismen hayatımdalarken dahi herhangi bir farklılık oluşturmuyorlardı bile artık, neticede onlardan da ben gittim başımı alıp. Bu kadar yalnız kalınabileceğini bilmezdim, eskiden yalnızlıktan dert yanarken asla bu kadarını olmamıştım. Yanlış anlama geçmişi düşünmüyorum, yani tamam düşünüyorum tabii ama aklımda gezmiyor, geçmişteki tüm dostluk ve aşklarım onları sürdürebilseydim dahi