Ne aşina olduğumuz basit ve de mazmut bir cümle, duruma göre yer yer Mahmut da olabilir. Garip, yazarken bir an için kendimi Ntv'deki hava durumu sunucusu ile bir tuttum; gerçi benim meridyenler onunki gibi nizam yüklü değil de, daha çok bir gelinin kolundaki bilezikler gibi oluyor şu vakitlerde. Hayatında hiç fincan böreği tatmamış biri olarak bu konuya "Ekmek

Hayat... Yani ne bileyim, sanki herkesin okulu dokuz günlük bayram tatilinden sonra 19'unda açılıyorken bizimkinin 5'inde açılıp müfredatı yetiştiremeyecek olması kadar hayret verici. Evet bebeğim yalnız duymadınız zinhar okul fevkalade açılıyor. Okulun edebi açıdan yazmaya değer bir olgu olduğunu düşünmüyorum kendi çapımda, umarım ki bu da değişir; bugün bunu yazıyorsam sizleri kendi iç sıkılganlığıma dair birer araç olarak

Yoksun zaten de git be sarışın, ardında kızılı bırak da, maviye karış da git kalmasın içimde ukte. Adın masal olsun ve gözlerin pembe ki kapaklarından öpeyim iyi gecelerde, bana iyi gel istiyorum çok mu, kumrallığından ödün vermesen şan şeref, içerim gökyüzüyken hatun otu biten damarlarımdan, eksik olma esmer çukurluklarım ki ört günahlarımı odama yeni asılan değişik perde gibi.

Ruhlar geçip gidiyor içimden, insanlar öyle, biraz düşünceler. Düşünüyorum da, acaba insanlar, nasıl desem; (işte tam burası için aklımda mükemmel bir cümle vardı ama unuttum, bu yüzden vasat devam edecek bu yazı) yani onlar, oncasından hiç değilse biri, bana karşı bir şeyler hissetmeye teşebbüs edecek olup cesaret gösterememiş midir. Zira hepimiz, evet tamamımız karşımızdaki bize kelimenin tam anlamıyla

Çok da şey yapmamak lazım derler hep, bunu sizi düşünenler de, laf söylemek için orada bulunan lüzumsuzlar da, umurunda bile olmadığınız ancak sanki sizi dinlemek zorunda hisseden kasıntılar da ısrarla söyler. Şimdi hangisine göre şeyedesin bunu dimi; biri diyecek söz bulamıyor, diğeri ise buna gerek dahi duymuyor... Şuna geleceğim; içinden gelmiyorsa bile teselli mi avuntu mu her ne