Kendim Olamadım
Bilmiyorum belki de korktum,aynı şeyleri aklıma aldım olur sandım,geçmişten korkup gelecekten kaçtım belkide bilmiyorum..Aama bilmek,bilip de buna bir son vermek isterdim emin olun...
Sizlerin gördüğü,pek çoğunuzun övgülerle karşıladığı bu ben en gerçek benim evet doğru,işin kötüsü de bunun doğru olması ya zaten.Yazarken rahatım,ben yazıyorum,okuyan okuyor ve herkes istediğini düşünüp yapıyor.Ancak her ne zaman gerçek hayata,yani sizlerin,ya da onların gerçekliğine en ufak bir adım atacak olsam,o kişi ben olmuyorum..Beni tanıyan da bunu biliyor zaten,onlar bildiği için rahat bile olsam herkesin bilmiyor olması sıkıntı yaratıyor...
Dışarıdan baksan bana saçma bir adamımdır,belki kaba,belki fütursuz,hatta biraz daha uzaktan bakarsan da egoist ve sırmaşan birisi.Tüm bunların ben olmadığımı biliyorum,itiraf da ediyorum sizlere;her nasıl oluyorsa böyle görünüyorum,sanırım buna ihtiyaç duyuyorum.Çok sorguladım kendi içimde,bir sonucum olsaydı yazmam gerekmezdi bile bu şekilde.Şimdi ise sizlere sormalı diye hissediyorum,her zaman beni en iyi tanıyan olacak okuyucularıma;sahi dostlar,ben neden böyle yapıyorum?..
Belki de henüz hazır olmadığı içindir ha toplum,saygi göremediği için böyleleri;etraf küfürbaz doluyken şiir yürekli birileri,zaten bu ya insanların ben gibilerinin var olduğuna inanmama sebebi..Yalanım yok şimdi,benim de bazen deli gibi çekiyor canım,bana egoist diyebilen o seviyesizlere küfretmeyi;sonra hem haklı buluyorum böyle tanıttığım için kendimi,hem de biliyorum etsem suçlunun ben kabul edileceğimi.Dünyanın etrafında döndüğü hissine kapılmak çok kötü oluyor,sanki tüm dünya olumsuz bir şekilde üzerime geliyor gibi...
İyi onca şeye tek bi'kötü şeyin bedel gelmesi;daha da kötüsü,öyle olmamasına rağmen öyleymiş gibi hissettirebilmesi..Beni anladığınızı düşünerek yazıyorum ama ne beni kimin okuduğunu biliyorum ne de başka birşeyi;sanırım ben..ben yine herkesi kendim gibi sanıp,öyle muamele etmeye çabalıyorum...
Sizlerin gördüğü,pek çoğunuzun övgülerle karşıladığı bu ben en gerçek benim evet doğru,işin kötüsü de bunun doğru olması ya zaten.Yazarken rahatım,ben yazıyorum,okuyan okuyor ve herkes istediğini düşünüp yapıyor.Ancak her ne zaman gerçek hayata,yani sizlerin,ya da onların gerçekliğine en ufak bir adım atacak olsam,o kişi ben olmuyorum..Beni tanıyan da bunu biliyor zaten,onlar bildiği için rahat bile olsam herkesin bilmiyor olması sıkıntı yaratıyor...
Dışarıdan baksan bana saçma bir adamımdır,belki kaba,belki fütursuz,hatta biraz daha uzaktan bakarsan da egoist ve sırmaşan birisi.Tüm bunların ben olmadığımı biliyorum,itiraf da ediyorum sizlere;her nasıl oluyorsa böyle görünüyorum,sanırım buna ihtiyaç duyuyorum.Çok sorguladım kendi içimde,bir sonucum olsaydı yazmam gerekmezdi bile bu şekilde.Şimdi ise sizlere sormalı diye hissediyorum,her zaman beni en iyi tanıyan olacak okuyucularıma;sahi dostlar,ben neden böyle yapıyorum?..
Belki de henüz hazır olmadığı içindir ha toplum,saygi göremediği için böyleleri;etraf küfürbaz doluyken şiir yürekli birileri,zaten bu ya insanların ben gibilerinin var olduğuna inanmama sebebi..Yalanım yok şimdi,benim de bazen deli gibi çekiyor canım,bana egoist diyebilen o seviyesizlere küfretmeyi;sonra hem haklı buluyorum böyle tanıttığım için kendimi,hem de biliyorum etsem suçlunun ben kabul edileceğimi.Dünyanın etrafında döndüğü hissine kapılmak çok kötü oluyor,sanki tüm dünya olumsuz bir şekilde üzerime geliyor gibi...
İyi onca şeye tek bi'kötü şeyin bedel gelmesi;daha da kötüsü,öyle olmamasına rağmen öyleymiş gibi hissettirebilmesi..Beni anladığınızı düşünerek yazıyorum ama ne beni kimin okuduğunu biliyorum ne de başka birşeyi;sanırım ben..ben yine herkesi kendim gibi sanıp,öyle muamele etmeye çabalıyorum...