Yoluna koydum gibi her şeyi aksak ritimli de olsaŞimdi yalnız gitmek kaldı ki o da belki bakiMevzu ne bulunduğum yer ne buradalık esasen;Kendimi gerçekleştirmiş, onca olup bitmişe rağmen,İlmek ilmek dokuyup o kafamdaki hayatı kurmuş olacağımİşte asıl o zaman, açıkçası afedersin bir tarafına koymuş olacağımEski dostların, yaraların, değmeyen kadınların...Çünkü o vakit boş verebilecek kadar önüme dönmem gerekenGüzel bir şeyim

Öyle uzun zamandır kayıp ki yolum, dikkatini çekerim ben değil yolum...Ne yapıyorum ben ya, nerde durmam gerek ya da kaçırdım mı çoktan bir şeyleri. Çokça çalışkan biri olarak, böyle olmanın bir boka yaramadığının bir damar gibi attığı vakitlerdeyim epeydir ve... Bu boktan uğurda biraz kendi üstüme çok geliyorum, bir süre her şeyi bırakıp öylece durasım var ki yaklaşık

Tırnaklarımla kazıdım, platinli kof bacaklarımla tırmandımBugüne dek ne yaptımsa kendi çabam, tek bir eş-dost payı yokHer yolu yapayalnız yürüdüm ailemi saymazsan,Hiç şuracığımdacasına biri olmadı, birileriye gibi hissetmedimÖnceleri eksiklik adleder bunu, gıptayla bakardım bir aradalıklara.Şimdi göğsüm benden sağlam, şimdi alıştım, şimdi hiçbir şey...Ben biliyorum ya ne noktadan geldim, nelere göğüs gerdimBeni kendi gücüm zehirledi acımdan yükselen belkiHalletmeye alıştım öyle

Mevzuya ortasından gireceğim okuyucu: Ben galiba bir noktada delirdim, bunu kendime ititaf etmekten hicap duymuyorum artık. Sorun şu ki hiç para harcayamaz oldum, adeta temel ihtiyaçlar için dahi vermeye gitmeyecek neredeyse elim; hiç kıyafet falan almıyorum, çok sevdiğim rahat bir beyaz pantolon var onu giyiyorum binde bir dışarı çıkarsam ve belki de bu yüzden aynı şeyden bir sürü