Mağaradan Şiir
Yavaş yavaş tümüyle hissizleşiyorum genel olarak insanlara
En son ne zaman gümbür gümbür birini sevip önemsedim
Ya da vakit geçirmeyi isteyip keyif aldım bilmiyorum
İşte bu yüzden hastası oldum paranın artık, harcamasam da
Bakıp bakıp mutlu oluyorum hesabımdaki rakam çoğaldıkça
Yeterince boşa gittim insan konusunda, paraysa gelir çalıştıkça
Keşke sadece çalışabilseydim, bu kadar düşünemezdim.
Açıkça kandırıyorum kendimi var olduğum masalıyla
Son değeri çoktan verdim hiç farkında olmadan
Hala korkmak isterdim birilerini kaybetmekten,
Benim için bir şey değiştirsin isterdim varlık-yoklukları
Benim geçmişe dair aradığım, o bokka insanlar değil, yalnız bu
İnsanların kalbimde sahi sıcak bir anlam ufade edebilmesini
Ve buna değmesini özledim.
Bu kadar farkında olmasaydım keşke neyi neden yaptığımın
Yalanın dahi tadı yok, onca süsün püsün, başarının
Hepsi biraz boğazımda esasen, çaresi de yok
Çünkü biliyorum geri dahi dönsem geçmişe, o sıcak hislerim
Kapı eşiğinde yalınayak, yabancı bekleyecek.
Ve hiçbir yeni nefes, sahiden iyi bi'kadın bile çıksa inanır mısın
Yerine koyamayacak onları, illa bir gardım girecek aramıza
Kendini sorgulayacak nihayetinde ki en istemediğim şeydir
Sonrasını biliyorsun, kaçınılmaz ayrılık.
Oğuz Atay'ın bahsettiği mağaraya kaçıncı geri dönüşüm bu ki
Korkarım çıkmama ikna kalmadı da zaten artık
Çünkü sevmeye başladım ve alışmaya
Ömürlük sandığım eski dostlarım ve aşklarımca
Hiç sevilmediğim kadar.