Tıpkı vücudumun dört yanındaki kıpkırmızı yanıklar gibi kalbimdekileri de hissedemiyorum olsaydım keşke, zira sadece aynaya bakınca haberdar olabildiğim bu görünüşte acı yüklü yanıklar sanki artık ben teşneleşmişim gibi acıyla tesir etmiyor, belki de içten içe bir kabule dayanıyor kim bilir. Aslında fiziksel acıyı duymamak çok tehlikeli bi'noktada; hissetmeden de yanlış bir şey var neticede ortada, bilmesen de var

Senin olanı nasıl tanırsın okuyucu? Ya da hadi biz ona seninle olan diyelim; galiba ben artık tanıyamıyorum uzunca zamandır veyahutta zaten benim olan birileri yok.Garanti edemediğimi biliyorum ya artık hiçbir dostluğu ve ilişkiyi onca olay üzerine, bilmem kim yıllardır bir şeyim diye inkar edemiyorum ya ihanet ihtimalini... Hal böyle olunca sanki herkes dolabıma kilitlenmiş ve bir gün geri

Artık bilmediğim ama bir zamanlar biliyor olduğumu bildiğimBir şeyin acısı yokluyor ceplerimi, biraz daha zorlasa dökülürBaşka birinden duymak istemediğim onca boktan işimDerken anın içi bölünür, en az benile birlikte Penceremin acikadak bir yanı yok artık küçük kız;Taş atılsa kırılmaz korur da, gördüğüne dökülüyor dışarıdaOlmadığm her şeyinize selam olsun insanlarSiz de ben de çözülür gideriz bir gün,Tek fark kaygan bir

Neyin üstünü neyle örttüğüm değil Üşümemek ilgilendiriyor beniDeğişir sandım zamanla bir şeyler amaEn eski yerinden kanıyor hatırladığım...İnsan unutur mu üstüne az basıyor diye ayağınıDaha kötüsü ayağının insanı yok saymasıSaatte yüz seksenle gidiyorum ta kendimeBoktan bir karartı önümde, gelen kim giden neÇek ellerimi üzerimden!Uğruna öleceğim on kişi sayardım eskiden olsa Bir yerden tanımıyorum şimdi hayırKim onlar, kimin bu esen yelYaz geldi