İç Döküntüsü Remastered

"İleride bu günleri hatırlayıp güleceksin." diye boktan bir cümleye kurban verdim çocukluğumu

Bu cümleyi kuranların bir kısmı ölecek kadar zaman da geçti, tek satır gülemedim.

Çocukluğum oldu mu o da tartışılır; ev-okul-hastane üçgeninde, birazı kendi isteğimle "izole".

Üstte tuttum hep dostluğu, dostları; bilhassa kız kardeşim doğmadan öleli beri...

Bir parça farklıydım, kimse vurmasa bu farkı da yüzüme, hep bir tutam uzaktım, bilirdim.

Görünmez duvarlar varmış meğer, en yakın dostlarla bile, hayli kalın duvarlar... Taze anladım.

Öyle anılarım falan olmadı, hatırlanacak pek bir şeyim yoktu zaten, hepten kalmadı.

Çok kişiye can dost dedim, çok kişiyi yürekten sevdim...

En fazlasını yapmak istedim hep, azını bile beklemeksizin. Birdik sanırdım, beraberdik. Yeterdi.

Her dostun, her aşkın üstüne titreyip ipek gibi hassas dokudum, dostuz sandım, yakınız...

Dönüp bakıyorum da şimdi,

Koca bir hiç birikmiş, boğazım kurumuş; bunca yıl benle gibi duranlar, ben olduğum kadarmış.

Hani biri sadece soru sorduğun için cevap verir, hiç kendiliğinden bir şey demez ya;

Benim de yirmi küsur yılım -ki yirmi bir yaşımdayım- öyle geçmiş, kendim çalıp oynamışım, acı.

Kendi verdiğimin kalıntısı sevgileri onlardan sanıp aldanmışım, acı ki ne acı.

Şimdi bende anı diyebileceğin adam akıllı, yalnız yürek batmaları kalmış.

Birileri koluma girdikçe zamanla, düşmüş diğerlerinin maskesi; herkes na-kalıcıymış, ne acı.

Ben kaldım ama... Kim beni nerede bıraktıysa orada kaldım, tıpkı mezar gibi, hala oradayım...

Kollarım dolu olsa da bugün, benden çok dünüm kaldı içimde, gülmeyişim bundan işte.

Değişmiş insanlar, geçmiş aynı, ben kırık... Hiçbir aidiyetin kıyısına bile, değemeden kimselere.

Bir gitmek türküsü tutturmuş ağzıma, gitmenin gitmek olmadığını bile bile...

Ne kadar kalmışım zati, kimle ne paylaşmışım onca yıl; sanır mısın ki adım en ufak anılır.

Benim ömrümce unutamayacağım bir iki güzel şey bile, onlar için önemsiz detaylarmış, ne acı.

Döndüm baktım, hiçbir şey yaşamamışım; iplenmeyen onca kavrama ömür adamaktan başka.

Kimmiş bu Alptuğ Dağ,

Bilmiyorum, eksikmiş.