Sana yazmayacağımı söylemiştim,seni yazmayacağımı;ama biliyordum ki tutamayacaktım bu sözü,al işte tutamadım da.Ama tutamadığım tek söz buydu,sana verdiğim ama senin hiç bilmediğin nice sözlerin yanında bir tek bu.
Sen bana ne mi yaptın,işte bu;
Her sabah kalkarsınız,yine yeni bir güne uyanırsınız.Canınız ister ki bu gün iyi geçsin,istersiniz ki küçük de olsa mutluluklarla geri dönün hayatınıza.Yine hergün yaptığınız şeyi yapar ve işe/okula gidersiniz.Masanıza oturursunuz,birşeyler yaparsınız işte.Sonra o gelir,diğer herşey gölgesinde kalır adeta.Ama siz gururlusunuzdur,bütün hislerinizi arkanızda bırakıp normal davranmaya çalışırsınız.Başarılı olursunuz da,ama bundan en büyük payı yüreğiniz alır;direnme gücünüz git gide biter,her an gözlerinizden akmak isteyen yaşları biriktirmek zorunda kalırsınız.Canınız acımaz aslında;sanki daha önce acımış,şimdi ise hiç birşey hissetmiyor gibi hissedersiniz.Onunla beraber kaldığınız zamanın her saniyesi sizin için aşırı bir güçlüktür.Gözlerine her baktığınızda,sesini her duyduğunuzda,ona her dokunduğunuzda ve hatta onu hissettiğinizde bile tüm sinir hücreleriniz altüst olur.Saçmalamak da bu yüzdendir aslında;beyin sizi yerden yere vurmaktansa saçmalamanızı ve bu sayede ayakta kalmanızı sağlar.Her an dayanamayacağınızı hissedersiniz,içinizdeki tek şey''Acaba ne zaman biteceğim?''düşüncesi olur.Sinir sisteminizle birlikte psikolojiniz de altüst duruma gelir.Ne yapıp edip kaçmanın ve uzaklaşmanın yolunu ararsınız;neresi olduğu önemli değildir,yeter ki sizi bu ateşten kurtarsın.
Sonra gün biter,ayrılırsınız.Kendinizi yorgun hissetmemenize rağmen tek isteğiniz uyumaktır,geçen zamanda birşeylerin değişeceği umuduyla uyumak istersiniz.Hatta bazıları da hiç uyanmamak ister,hiçbirşeyin değişmeyeceğini bilircesine.
Dolu dolu ağlamak ve haykırmak gelir içinizden,fakat bir türlü yapamazsınız.Gözlerinizde biriken o yaş asla beceremez akmayı;acısı da tıpkı onun gibi;asla bırakmaz peşinizi.Düşünürsünüz onu,kendinizi ve herşeyi düşünürsünüz.Geleceği bırakın yarın hakkında bile en ufak bir fikriniz yoktur,ne bir hayaliniz ne de bir umudunuz.Biraz şarkı dinlemek geçer içinizden,ama her şarkıda onu bulunca vazgeçersiniz.
Ve de akşam olur,karanlık çöker.Yarını düşünürsünüz,ama bir yandan da bilirsiniz herşeyin yine az çok aynı olacağını.Karanlıkta kaybolup bir hiç olmak ister kimileri,tarihin tozlu raflarında yitip gitmemek için zor tutar kendini kimisi.Bazen gitmek bile fayda etmez,direk ölmek istersiniz;ölmek her zamankinden kolaydır sizin için,ama bunun bir çare olmadığını bilirsiniz.Çaresizce sürüklenirsiniz hayatta,yalnız ve kurumuş bir yapraktan farksız sürüm sürüm sürüklenirsiniz...
